Bir defasında Mirza Mazhar Can-ı Cânan (ö.1195/1781) hazretleri bir müridine şöyle demişti: "Çocuklarınızı yanımıza neden getirmiyorsunuz?" Müridi aslında Mirza Efendi'nin çok hassas bir mizaca sahip olduğunu düşündüğü için çocuklarını getirmiyordu. Çünkü onun çocukları biraz hareketliydi. Onların herhangi bir hareketi onu rahatsız edebilir diye düşünmüştü.

Mirza Efendi defalarca çocuklarını getirmesi isteğinde bulunduğu için birkaç gün sonra müridi bir çocuğunu oraya getirdi. Ancak çocuğu getirmeden önce mecliste bulunduğu müddetçe başını eğik tutarak oturmayı, herkese saygılı davranmayı, gözüyle etrafı çok fazla seyretmemesi gerektiğini birçok kez tembihledi.

Çocuk Mirza Efendi'nin meclisine geldi ve selam verip sessizce oturdu. Gözlerini bile yukarı kaldırmadı ve hiçbir şey söylemedi. Mirza Efendi çocuğun bu halini görüp müridini eğitmek amacıyla "Bugün de mi çocuğunu getirmedin?" dedi. Bunun üzerine mürit,

"Yok efendim, benim çocuğum geldi, işte orada oturuyor." dedi. Mirza Efendi "Bu çocuk senin mi?" diye sorunca evet cevabını aldı. Bunun üzerine Mirza Efendi şöyle dedi: "Oturan çocuk senin çocuğun gibi değil de senin baban gibi olmuş. Çünkü çocuk dediğimiz oynar, şakalar yapar, bazısı gelip takkemizi çıkarır, bazısı sırtımıza biner. Ama görüyorum ki senin çocuğun babalarımız gibi ağırbaşlı olmuş ve sakin bir şekilde yerinde oturup duruyor."

Kaynak

Eşref Ali Tehanevi,

Terbiye-i Evlad

Urduca'dan çev. Md. Aminu'l İslam

Misvak neşriyat, İst. 2024, 1. Baskı