Oktay Erdoğan

Bugün rahmetli Mehmed Kırkıncı hocamın sene-i devriyesi. Kendisini minnet ve şükran ile anarım. Bana istikamet gösteren bir rehber, fikir namusuna nasıl sahip çıkmam gerektiğini öğreten bir hoca olarak hatırlıyorum.

-Hoşgörünün taviz olmadığını; hoşgörünün iletişim köprüsü olduğunu onda gördüm.

-Tahammülün büyük bir erdem olduğunu; itham etmenin en kolay yol olduğunu; itham etmeden sabırla, gayretle, çaba ile, ceht ile insanlarla diyalog kurmanın çok semeredar olduğunu onun hayatında temaşa ettim.

-Gayesine hizmet eden herkese saygılı olmanın ve hürmette kusur etmeden sevgi ve şefkat ile davranmanın erdemini onun ile yaşadım.

-Hiçbir insanı kınadığına şahit olmadım. Herkese ve her şeyin güzel tarafına nazar eder ve o güzelliklerini artırmaları için onlara, gereken her türlü teşvik ve desteği mutlaka verirdi.

-Müthiş bir dava adamıydı, davasına büyük bir sadakat ile sahipti ama taassup içinde değildi. Bütün hizmet grupları ile çok güzel irtibatlar ve bağlar kurardı.

-Saff-ı evvel ağabeylere gerçekten büyük bir saygısı ve hürmeti vardı ve bu saygıda da gayet samimiydi; asla riyakâr değildi.

-Hizmetin insan ile olacağına inanırdı. Hiç kimseyi kaybetmek istemez, herkesin gönlünü kazanmak isterdi. İnsana çok değer verirdi ve en büyük yatırımını insana yapmıştır. İbadete çok düşkündü; farzların dışında başta teheccüd namazı olmak üzere - kuşluk namazı, evvabin namazı gibi- diğer nafile namazlarını aksatmadan eda ederdi;

Âlimleri ve ilmi severdi; her gün ders okur ve okuturdu. İleri yaşlarda olduğu bir dönemde bir gün şöyle demişti: "Eskiden ilmi çok önemserdim; "İlim çok mühim" derdim. "Ama artık sanki irfan şimdi bana daha sevimli geliyor" demişti.

-'Kendisi hakkında su-i zanda bulunanlara hakkını helal ettiğini; ahirette hiçbir müminden hak dava etmeyeceğini' benim yanımda müteaddit defalar ifade etmiştir. Hatta bir keresinde; "bu kadarı da fazla değil mi hocam" dediğimde; bana "Oktay efendi oğlum, Allah, insanlar cennete mi gitse memnun olur? Cehenneme mi?" diye sormuştu: Bende "tabi ki cennete hocam" demiştim. Bunun üzerine; "neden hak dava edip de cehenneme gidecekleri çoğaltalım" demişti. Bir keresinde de "oğlum Cennet geniş; onların cennete gitmesi senin yerini daraltmaz ki" demişti.

-Üstad'a aşk derecesinde bağlıydı; Üstad"a olan sevgisini her zemin ve şartta ifade ederdi. Bir gün birisi; "hocam üstat hata yapmış olamaz mı?" diye sormuştu; o da "mümkündür, tabi ki yapabilir ancak vaki değildir" diye müthiş bir cevap vermişti.

-Gördüğüm en büyük vatanseverlerdendi; 'vatan sevgisinin imandan olduğunun' vücut bulmuş haliydi. Bir gün; "hocam bu kadar vatan sevgisinin sizce kaynağı nedir?" diye sorduğumda; "oğlum, biz cephede düşmanla bizzat silahla savaşan hocalardan ders okuduk. Bizim hocalarımız her derste bize mutlaka bir cephe hatırası anlatmışlardır desem mübalağa olmaz" demişti.

-Hiç kimseyi hiçbir kanaatinden ötürü kınadığına şahit olmadım.

Bu zamanda beni böyle 'ilmiyle âmil' bir âlim nur talebesinin yanında ve yakınında bulunma imkânını / nimetini lütfeden Rabbime hamd ederim.

Hocamın yayınlanmış mektuplarından biri de bana yazdığı mektuptur.

Allah, Hocam'a rahmetler eylesin, Firdevs Cennetiyle mükâfatlandırsın, Sevgili Peygamberimize komşu eylesin.

Hocamın ruhaniyeti önünde saygı ve hürmet ile eğildiğimi âleme ilan ederim.