İbrahim Edhem tacı terk etti, Hallac-ı Mansur canı terk etti, Bu yolda niceler malı terk etti

Eserlerini fahri yazdılar, Masonlar bu yüzden gayet azdılar, Gece gündüz durmadan kuyu kazdı

Kadir Mevlâm ne insanlar yaratmış. Serdâr etmiş müminlerin üstüne. Onun hikmetine akıl er

Ãœmitler gözler sende, sen ki bir çığır açtın; Ömür boyu yaÅŸadın, ne usandın, ne kaçtÄ

Çocuklar gibi el ele, Irmaklar gibi şelale, Koşup coşup taşarak, Oldular Nur’dan kale.

Memnun kalmamış halden, durumdan, İri gül, yola çıkmış, Erzurum’dan. Daha çocukmuş gid

Biri var şurada biri, Dershaneciliğin piri. Nerde diye sormayın, Boş işlerle yormayın.

Hele bakın bu sese Üstat girince hapse Kendini ihbar etti, Üstat’ın yanına gitti.

Bir talebem, İmanını kaybetti, Öleceğimi sandım, Mahvoldum, yandım,

Ey hazin Katran Ağacı, Seni kesmek pek acı. Seni kesen testere, Pişman oldu kaç kere!

Said Nursi’nin dağ başındaki evi, Ne demir var, ne beton var, ne çivi; İçi dal, dışı