Ey hazin Katran Ağacı,

Seni kesmek pek acı.

Seni kesen testere,

Pişman oldu kaç kere!

 

Sen hatırasıydın Üstad'ın,

Dualar olmuştu kanadın;

Dalların vardı sert, kuru,

Gökyüzü berrak, duru.

 

Düşmediler yakandan,

Düşmanların arkandan;

Neler demediler neler,

Gözyaşı döktü çeşmeler.

 

Kesip biçip iterek,

Hem de gıybet ederek;

Yıktılar hemen yere,

Elden gelen ne çare?

 

Hem gelene hem gidene,

Sade, sakin gövdene,

İyi bir söz demediler;

Tahammül edemediler.

 

Yok olasın diye seni,

Bu da eski deÄŸil yeni,

Yıkıp dereye saldılar,

Birkaç aferin aldılar?

 

Çığlık kaldı tepelerde

Yankılandı derelerde

Testere, balta sesleri,

Tükenen son nefesleri.

 

Dostlar küçük dallarını,

Uzatıp hep yollarını,

Hatıra diyerek aldı,

Senden bize o kaldı.

 

Yüce dağın tepesinde,

Ä°nsaf bunun neresinde?

Ağlar kardeş, ağlar bacı,

Kesik "Katran Ağacı"!

 

Az kaldı güneş bata,

Kesik baÅŸlar ortada,

Çiz ressam, sür boyacı,

Gurbet bir acı, bir acı!

 

(İbrahim Köse)

04.09.2005

Çamdağı-Barla