Anne babaların genel olarak şöyle düşünürler:

"Anne babalar evlatlarını seçmezler. Onlar için bütün evlatlar bir elin parmakları gibidir. Hepsinin acısı aynıdır."

Gel gör ki evlatlar böyle düşünmezler. Onlar beş parmağın beşinin de acısının bir olmasına rağmen; yerlerinin, boylarının, kalınlıklarının ve fonksiyonlarının aynı olmadığını bilirler.

Gerçekten de anne babalar evlatlarına eşit davrandıklarını sansalar da maalesef bunu başaran anne babalar çok azdır. Eğer eşit davranabilselerdi Allah hiç Kur'an'ı Kerim'de şu mealdeki ayeti ve bu meyandaki daha birçok ayeti indirir miydi?

"Ey iman edenler! Allah için hakkı ayakta tutun, adaletle şahitlik eden kimseler olun. Herhangi bir topluluğa duyduğunuz kin, sizi adaletsiz davranmaya itmesin. Adaletli olun; bu, takvâya daha uygundur. Allah'tan korkun. Şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır." (Maide:8) 

"Ahmet bin Hanbel'den gelen bir rivayette ise, Peygamber Efendimiz (ASV): "Çocukların, senin üzerindeki haklarından biri, onlara eşit davranmandır" buyurmuşlardır. Bu hadislere dayanan âlimler, çocuklar arasında, bir ebeveynin "ihsan ve atiyyeden (hediye, para vb.) tut, öpücüğe varıncaya kadar, zâhire (görünüşe) akseden her şeyde eşit davranmasının şart olduğu" hükmüne varmışlardır."

Evlatlar arasında ayrım yapmadığını sanan altı çocuklu bir baba, bir gün, bütün evlatlarını toplayıp onlara, çocuklarını eşit tutup tutmadığını sormuş. Tam da böyle bir fırsat bekleyen küçük kızı babasının hiç ummadığı ve duyunca da çok üzüldüğü şu cevabı vermiş:

-Baba bana göre senin evlatlarına bakış tarzın ve onlara muamele şeklin şöyledir:

"Birinci evladınız kız, o sözde evlat.

İkinci evladınız oğlan, o gözde evlat.

Üçüncü evladınız kız, o düzde evlat,

Dördüncü evladınız oğlan, o özde evlat.

Beşinci evladınız kız, o güzde evlat.

Altıncı evladınız oğlan, o dizde evlat."

Yani kızlar; sözde, düzde, güzde kalan evlatlar oluyor;

Erkekler ise; gözde, özde, dizde kalan evlatlar oluyor.

-Sen evlatlarına eşit davrandığını mı sanıyorsun baba?

.........................