Halife Harun Reşid, şair Ebu Nüvâs'ı sever, fakat sık sık da ona takılırdı. Bir defasında oğullarından birini bilgi bakımından imtihan etmesini şaire emretti. Ebu Nüvâs çocuğu imtihan etti, sonra halifeye dönüp;

-Pek zayıf, bir şey bilmiyor dedi.

Harun Reşid; "vay, sen benim oğlumu nasıl cahillikle suçlarsın" diye kükreyerek, şairin on gün hapse atılmasını emretti. Ebu Nüvâs'ı hapse attılar. Bu on gün içinde halife, oğluna sıkı bir şekilde yeniden ders aldırttı.

On gün sonra şairi tekrar çağırtıp imtihan ettirdi. "Hâlâ zayıf, hâlâ bir şey bilmiyor" cevabını alınca, bir on gün daha hapsettirdi.

Aradan bir ay geçmişti. Bu arada çocuğa yeni hocalar tutuldu, yeni dersler aldırıldı. Şair yeniden çağrıltılıp, yeniden imtihanla görevlendirildi. Ebu Nüvâs bu sefer bir şey demeden kapıya yönelince, Harun Reşid;

-Dur yahu, bir şey demeden nereye gidiyorsun?" diye sordu. Şair, yürümesine devam ederek şu cevabı verdi;

-Hapishaneye efendimiz!

Kaynak

Erendiz Kasnak, Dünya Mizahından 3000 Fıkra, Cilt:2, Şahsi Basım, İst. 1976