Üstad Mehmet Âkif 16 Haziran 1936'da Mısır'dan İstanbul'a döndüğünde ziyaretine gelenlerle sohbet ederken söz İstiklâl marşına gelince, üstadın gözleri büyümüş ve parlamıştı. Hasta bakıcının yardımıyla doğruldu, anlatmaya başladı:

-"İstiklâl harbi..o günler ne samimi, ne heyecanlı günlerdi. O şiir, milletin o günkü heyecanının bir ifadesidir. Bin bir fecai karşısında bunalan ruhların ızdıraplar içinde halâs dakikalarını beklediği bir zamanda yazılan o marş, o günlerin kıymetli bir hatırasıdır. O şiir bir daha yazılamaz. Onu kimse yazamaz... Onu ben de yazamam. Onu yazmak için o günleri görmek, o günleri yaşamak lâzım. O şiir artık benim değildir. O, milletin malıdır. Benim millete karşı en kıymetli hediyem budur"...(Eşref Edip, Mehmet Akif Hayatı, Eserleri, 1938, s:164)diyen Âkif'in milletine hediye ettiği bu İstiklâl marşı, 12 Mart 1921 Cumartesi günü meclisin öğleden sonraki toplantısında çoğunluğun kabul oylarıyla resmen kabul edildi. Konya mebusu Refik beyin teklifi üzerine Marşın ayakta dinlenilmesene karar verildi. Bunun üzerine Maarif vekili Hamdullah Suphi Bey kürsüye gelerek okudu ve mebuslar sürekli alkışlar arasında dinlediler. (Hasan Basri Çantay, Âkifnâme, 1966, İstanbul)

724 şiir arasından seçilen bu marş için verilen 500 (beş yüz) lirayı almadı,(*) yoksul kadınlara ve çocuklara örme işleri öğretmek üzere açılan "Dârü'l-Mesâî"ye tahsis ve ciro etti.

Mebuslukdan aldığı maaşını da fakirlere dağıtan bu fazilet âbidesi insana, Maarif vekili(Milli eğitim bakanı) Hamdullah Suphi bey biraz para kazandırmak istiyordu. Bir gün Âkif'in elindeki kitabdan bakanlıkta olmadığını, bakanlığa satın almak istediğini söylediğinde "Devlete mal satılmaz, hediye edilir." der. Günümüz yetkililerinin kulaklarına küpe, cüzdanlarına vicdan olur ümidi ile......

Kaynak

Mahmud Toptaş

Akif'in Diliyle Açıklamalı İstiklal Marşı

Cantaş Yayınları

(*) O zaman 150 liraya Ankara'da bir çiftlik alınabilirdi..