Bir gün bir kozada küçük bir delik açıldı ve bir adam bedenini bu küçücük delikten çıkarmaya çalışan kelebeği saatlerce seyretti.

Sonra kelebek, sanki daha fazla ilerlemek istemiyormuş gibi durdu. Sanki ilerleyebileceği kadar ilerlemişti ve artık daha fazla ilerleyemiyordu.

Ve adam kelebeğe yardım etmeye karar verdi. Eline bir makas aldı ve kozayı keserek deliği büyüttü. Kelebek kolayca dışarı çıktı. Fakat bedeni kocaman ve kanatları kuru ve buruşuktu.

Adam kelebeği izlemeye devam etti. Çünkü zamanla kanatlarının büyüyüp, bedenini taşıyabilecek kadar genişleyebileceğini ümit ediyordu. Fakat bu olmadı!

Gerçekte kelebek ömrünün geri kalanını, o kocaman bedeni kuru ve buruşuk kanatları ile etrafta sürünerek geçirdi. Uçmayı hiç başaramadı.

Adamın bu aceleci iyiliği içinde anlayamadığı bu kısıtlayıcı kozanın ve kelebeğin o küçük delikten dışarı çıkmak için verdiği mücadelenin kelebek için gerekli olduğuydu. Çünkü bu, Allahu Teâlâ'nın hayat sıvısının kelebeğin bedeninden kanatlarına doğru akmasını sağlamak için koyduğu bir yoldu. Böylece kelebek kozadan kurtulduğu anda uçmaya hazır olabilecekti.

Kaynak

Prof. Dr. Mustafa Yıldırım, Hayata Dair, Tibyan Yayıncılık ve Matbaacılık, İzmir, 2006, 1. Baskı