Sultan Birinci Murad han, Sofya'yı aldıktan sonra bütün Bulgaristan'da asırlarca devam edecek bir adalet yönetimi kurulmuştu. Hükümdar, bu ülkede gerekli düzenlemeleri yaptıktan, mülki taksimat, askerlik, adalet ve ekonomi meselelerini bir karara bağladıktan sonra o zamanki başkent Bursa'ya dönüyordu.

Elde edilen ganimetler hazineye devredilmek üzere ordu ile beraber getiriliyordu. Defterleri düzenlenen bu kıymetli eşyalar arasında altından bir tas kaybolmuş ve tüm aramalara rağmen bulunamamıştı. Oysa bu tası çalan bizzat padişahın hizmetkârlarından birisi idi. Adam, çaldığı bu değerli malı başka saklayacak bir yer bulamamış, başına geçirip, üstüne külahını giymişti.

Gazi padişah bir gün bu hırsızlığın farkına vardı. Hizmetkârın da hazır bulunduğu bir sırada hazinedarı çağırdı;

-Bu altın tası hâlâ bulamadınız mı? diye sordu.

Padişahın sorusu ile hazinedar çaresizlikten kıvranmaya başlayınca, Birinci Murad han;

-Üzülme diye onu teselli etti, "kaybolan tası bizim hizmetkar bulmuş, mahsus başına giyip saklamış ki, seni korkutup, eğlensin diye.."

Bu sözler üzerine kan ter içinde kalan hizmetkâr, başını açıp tası hazinedara uzattı. Asil hükümdar ona dedi ki;

-Millete ait bir malın şahısların olamayacağını bilmiş olmalısın ki, onu kaybolmaktan kurtarıp böyle saklamışsın. Ama yanında tutmayıp, hemen hazinedara teslim etsen daha iyi olurdu."

Sonra ona hatırı sayılır bir para vererek meseleyi kapattı.

Kaynak

Şemseddin Kutlu,

Eski Türk Hayatı

Varlık Yayınevi

İst. 1958