Büyük Kanuni, Viyana'yı kuşattığı zaman, yanda yörede, uzakta yakında daha birçok büyüklü küçüklü kaleler, düşman barınakları vardı Hele Viyana'nın batı tarafları hayli kontrolsüz, hatta tehlikeli idi. Kuşatmanın selameti ve başarılı sonuçlanması için bilhassa bu tarafın güven altına alınması pek zaruri idi.

Bunun için muntazam bir sefer açmak, bir ordu ayırarak kuvvetleri bölmek, hem kaleyi saran askeri azaltmış olmak hem de harp içinde ikinci bir cephe açmış olmak bakımından sakıncalıydı. Lakin iş başıboş da bırakılamayacağına göre, yapılacak en uygun şey, o taraflara, Almanya içlerine, akıncıların gönderilmesi olacaktı.

Buna karar verilip, yapılacak akının başına kimin getirileceği meselesi ortaya çıkınca, zamanın en yiğit serhat beylerinden Gâzi Kasım bey üzerinde durulmuştu. Gâzi Kasım Bey otuz-otuz beş yaşlarında, kumral, uzun boylu, gerçek bir erkek güzeli idi. Sınırların çok denenmiş bir kahramanıydı. Sunulan işi derhal üzerine almış, yanına alacağı yiğitleri bizzat seçmiş, son derece tasasız, vakur ve güvenli bir sesle;

-Hemen hiç şüphe yoktur ki, benimle beraber gelenlerden hiçbiri geri dönemeyecektir. Fakat asla şüphe edilmesin ki, padişahımızın ve ordumuzun selameti de mutlaka sağlanacaktır" demişti.

Bu, o kadar ulvi bir sahneydi ki, o anda başta padişah olmak üzere bütün kumandanlar ve devlet adamları gözlerine dolan yaşları zapt edememişlerdi.

Bir iki gün sonra, kurbanlık koçlar gibi; en az onlar kadar pervasız ve habersiz birkaç bin genç, yaydan fırlayan oklar misali, batıya doğru atılmışlar, şimşek gibi bir hızla tâ İnsburg içlerine kadar uzanmışlar ve kısa bir süre içerisinde bir tanesi kalmamacasına hepsi şehit düşmüşlerdi.

İnsburg o gün bugündür hâlâ bu mübarek şehitlerin hatırasını yaşar ve "Akıncı Ovası" adını taşır. Yâd illerde sıla hasreti çeke çeke toprak olmuş kemiklere göklerden buram buram rahmet yağar, baharda yerlerden fışkıran bitkilerde burcu burcu akıncı nefesi kokar.

 Kaynak

Şemseddin Kutlu,

Eski Türk Hayatı

Varlık Yayınevi

İst. 1958