KUR’AN’I KUR’AN YAPAN UNSURLAR
Kur'an'ın Kaynağı Kur’an’ın kaynağı ilahi vahiydir. Bunu şöyle ispat etmek mümkündür: 1."Kur'an'ı Rahman öğretti" mealindeki ayetin ifadesiyle, vahyin metni doğrudan Allah'a izafe edilmiştir
Kur'an'ın Kaynağı
Kur'an'ın kaynağı ilahi vahiydir. Bunu şöyle ispat etmek mümkündür:
1.. "Kur'an'ı Rahman öğretti" mealindeki ayetin ifadesiyle, vahyin metni doğrudan Allah'a izafe edilmiştir.
2. "Kur'an'ın Allah'ın kelâmı olduğu" hususu, Müslümanlarca şüphesizdir.
3. Kur'an'ın ihtiva ettiği gaybî haberlerin varlığı, harika üslûbu, bin sene sonra ancak keşfedilebilen birtakım ilmî gerçekleri ders vermesi, bütün insanlar ve cinler toplansa bile Kur'an'ın bir benzerini, hatta tek bir suresinin bir benzerini ortaya koyamayacaklarını ilân edip meydan okuması ve gerçekten de şimdiye kadar kimsenin böyle bir şeyi ortaya koyamaması gibi tarihî belgelerin şahadetiyle Kur'an, lafız ve manasıyla Allah'ın kelâmıdır.
4. Ayrıca,
a. Kur'an'ı elinde bulunduran Hz. Muhammed (s.a.v)'in çocukluğundan beri telkin ettiği dürüstlüğüyle çevresinde "Muhammedü'l-Emin" unvanıyla anılır olması;
b. Kur'an'da
عَفَا اللّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُواْ وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِين
"Allah seni affetsin! Doğru söyleyenler sana belli olmadan ve yalan söyleyenleri bilmeden niçin onlara izin verdin?"(1),
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ
"Ey Peygamber!..-Hanımlarının rızasını arzu ederek-neden Allah'ın helâl kıldığı şeyleri kendine haram kılıyorsun"(2)mealindeki ayetlerde olduğu gibi kendisini azarlayan ayetlerin bulunması;
c. İfk hadisesinde olduğu gibi, bazen en çok muhtaç olduğu bir zamanda, vahyin kendi arzusunun hilâfına bazen bir aydan fazla gecikmesi;
d. Hz. Zeynep'le evlenmesi konusunda olduğu gibi, bazen vahyin kendisinin iradesini hiçe sayan hükümleri ihtiva etmesi ve Hz. Peygamber'in (s.a.v)bütün hepsine boyun eğmesi;
e. Kitap, vahiy nedir bilmeyen ümmî bir çevrede yetişmesi ve kendisinin de okuma yazma bilmeyen bir ümmî olması gibi hususlar, onun risaletinin açık belgeleridir.(3)
f. Bununla beraber, herkesin saygı duyduğu, tek bir sözleriyle savaş ve barışın tahakkuk ettiği o günkü büyük edipleri kendi edebiyatına secde ettiren Kur'an gibi bir edebiyat şaheserini sahiplenmemesi, aksine kendi düşüncesinin ürünü olmadığını bütün âleme ilân etmesi, doğruyu olduğu gibi itiraf etmekten başka neyle izah edilebilir?
Denilebilir ki peygamberlik mertebesi çok daha büyük olduğu için, Hz. Muhammed (s.a.v) bir lider olarak Kur'an'ı Allah'a nispet etmekle, ıslahını istediği insanlara daha kolay söz geçirebileceğini düşünmüş olabilir.
Bu şüphenin yersizliği şöyle izah edilebilir:
a) Hz. Muhammed'in (s.a.v), bir yandan kendisine nispet ettiği, bir yandan da Allah'a nispet ettiği sözler söz konusu olmuştur. İtaat edilmesi yönünden kendisine mâl ettiği sözlerin Allah'a izafe ettiği sözlerden eksik tarafı olmadığı gibi, Rabbine nispet ettiği sözlerin de kendisine mâl ettiği sözlere göre-bu açıdan-üstünlüğü yoktur. O, insanlardan bu her iki nevi sözlere de itaat etmelerini müsavi olarak istemiş ve gerçekten Müslümanlar tarafından da bunlara aynı derecede itibar gösterilmiştir.(4)
b) Eğer Kur'an'ı Allah'a izafe etmekle, daha fazla bir güç, bir nüfuz hedeflenseydi diğer bütün sözlerini de O'na izafe etmesi gerekmez miydi?
c) Efendimizin (s.a.v), hayatı boyunca konuştuğu binlerce sözleri (hadis) ortadadır. Kendisine izafe ettiği sözlerinin -üstün bir edebiyat abidesi olmasına rağmen-Kur'an'ın ifadelerine yetişemediği hususu, Müslüman edebiyatçıların ittifak ettiği bir konudur. Buna göre, aynı şahıs, 23 yıl boyunca nasıl olur da birbirinden çok farklı olan iki konuşma stilini sürdürebilir?
d) Bununla beraber, tek bir sureyi veya birkaç ayeti Allah'a izafe etmekle risaletini de tescil edip peygamberlikten beklenen itibarı da görmüş olurdu. Böyle olunca insanların en zekisi ve en akıllısı olan bu zat, niçin Kur'an'ın geri kalan altı bin kadar ayetini kendisine izafe etmedi? Hâlbuki bir lider için, özellikle tek sermayeleri edebiyat ürünleri olan Arapların bir lideri için bu fırsat nasıl elden kaçırılabilir?
e) Peygamberlik davasının riski daha ilk günlerde kendini gösterdiği hâlde, eşsiz bir edip ve filozof olarak ortaya çıkmamanın hangi mantığı olabilir?
f) Hz. Muhammed'in (s.a.v), normal sözlerini insanların hafızasına havale etmesine karşılık, Allah'a izafe ettiği sözlerin hemen kaydedilmesini emretmesi ve kendisinin de titizlikle onları ezberlemesinin hikmeti, peygamberlik şuurunun dışında neyle izah edilebilir?
g) Daha işin başında iken bu davadan vazgeçmesi karşılığında teklif edilen mal, mülk, kadın, makam ve mevki gibi, âdeta dünyalık adına ne varsa bütün saltanatı elinin tersiyle itmek, hangi liderin yapacağı iştir? Üstelik daha ilk günden itibaren kendisine herkesten fazla külfet yükleyen ve fakir bir hayata mahkûm eden; yurdunu, ailesini, yakınlarını terk etmeye mecbur bırakan bir davanın peşinde olduğunu bile bile.
h) Hz. Peygamber'i (s.a.v) en yakından tanıyan ve onun bütün davranışlarını inceden inceye tetkik eden en yakın akrabası olan "âl-i beyt"in ve en yakın arkadaşları olan sahabenin, gerek hayatında ve gerekse vefatından sonra, onu daima en doğru, en dürüst bir insan kabul etmeleri ve Allah'ın elçisi olduğuna dair hiçbir tereddüt göstermemeleri, onun risaletinin doğruluğuna güneş gibi bir şahittir.
Bediüzzaman Said Nursî'nin ifade ettiği gibi, Hz. Muhammed (s.a.v), "Tevrat ve İncil gibi semavî kitapların yüzlerce işaratı ve irhasatın binler rumuzatı ve hatiflerin meşhur beşaratı ve kâhinlerin mütevatirşahadetı ve şakk-ı kamer gibi binler mucizatınındelâlâtı ve şeriatın hakkaniyeti ile teyit ve tasdik edildiği gibi, şahsında gösterdiği eşsiz ahlâk-ı hamidesi ve vazifesinde gösterdiği nihayet güzellikteki seciyye-i galiyesi ve bütün hayatında gösterdiği kemal-i emniyeti ve kuvvet-i imanı ve itminanı ve davasındaki samimiyetini gösteren fevkalâde takvası, fevkalâde ubudiyeti, fevkalâde ciddiyeti, fevkalâde metaneti, davasında nihayet derecede sadık ve doğru olduğunu güneş gibi aşikâre gösteriyor."(5)
Bu konuyu, işte ciddiyeti, sözde doğruluğu, özde disiplini gösteren şu ayetlerle bitirelim:
فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ {*} وَمَا لَا تُبْصِرُونَ {*} إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ{*} وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِيلاً مَا تُؤْمِنُونَ
"Görebildikleriniz ve göremedikleriniz üzerine yemin ederim ki hiç şüphesiz, o (Kur'an), çok şerefli bir elçinin sözüdür. "Ve o, bir şair sözü değildir. Ne de az iman ediyorsunuz!"(6)
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ {*} لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ {*} ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ {*} فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ {*} وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ
Eğer (Muhammed) bize atfen bazı sözler uydurmuş olsaydı, şüphesiz, onu kıskıvrak yakalardık, sonra onun can damarını koparırdık (onu yaşatmazdık); hiçbiriniz de buna mâni olamazdınız. Doğrusu o (Kur'an), takva sahipleri için bir öğüttür."(7)
Dipnotlar
1-et-Tevbe, 9/43.
2-et-Tahrim, 66/1. Ayrıca Enfal Suresi, 67-68; Abese, 5-12. ayetlerinde de azarlama konusu işlenmiştir.
3-İcaz konusu İslâmî kaynaklarda çok geniş bir şekilde ele alınmıştır. Bakıllanî'nin İ'cazu'l-Kur'an'ı; Sakkakî'nin el-Miftah'ı, Abdulkadir el-Cürcanî'nin Delâilü'l-İ'caz'ı; Reşid Rıza'nın el-Vahyu'l-Muhammedî'si; Zerkanî'nin Menahil'il-İrfan'ı; Muhammed Dıraz'ın, en-Nebeu'l-Azim'i; Malik b. Nebî'nin (Türkçesi: Ergun Göze) Kur'an-ı Kerim Mucizesi; Bediüzzaman Said Nursî'nin risaleleri: özellikle İşaratü'l-İ'caz, Rumuz, 25. Söz ve 26. Mektup adlı eserleri; Subhî Salih'in Mebahis'i; Menna' el-Kattan'ın Mebahis'i, Said Ramazan el-Bûtî'nin MinRavayii'l-Beyan'ı gibi eserler, Kur'an'ın i'cazı konusuna yer veren eserlerden birkaçıdır.
4-bk. Muhammed Dıraz, en-Nebeu'l-Azîm (Türkçesi: Suat Yıldırım: En Büyük Mesaj Kur'an), s. 17.
5-bk. Nursî, Sözler, s. 244.
6-Sözün asıl sahibi, şüphesiz, Allah'tır. Elçi aracılığıyla tebliğ edildiğinden, "söz" elçiye nispet edilmiştir.(el-Hakka, 69/38-41)
7-el-Hakka, 69/44-48
Bu yazıya yorum yazın
Bu yazıya gelen yorumlar.
DİĞER YAZILAR
Araf suresi 164.ayet
"İçlerinden bir topluluk, "Allah'ın helâk edeceği, ya da çetin bir azapla cezalandıracağı bir kavme ne diye nasihat ediyorsunuz" dediği vakit, o uyarıda bulunanlar dediler ki; "Rabbiniz tarafından mazur görülmemiz için, bir de belki günahlardan sakınırla
GÜNÜN HADİSİ
Îmân altmış kadar şu'bedir. Hayâ da îmânın bir şu'besidir.
BUHARİ,KİTÂBÜ'L-ÎMÂN, EBU HUREYRE(r.a.)'dan
SON YORUMLAR
- Bütün beytlerin tercümesini gönderebilir misiniz? sitede sadece son birkaç...
- Fıtrat, namaz, tevafuk, sırlar ve tüm bunların sahibi zişanı İlahi kusur...
- Selamünaleyküm İnternette mütalaalı risale i nur dersleri diye arama yapt...
- bu kıymetli yazıdan dolayı ahmed izz kardeşimize teşekkür ederiz çok mani...
- selamün aleyküm Ahmed kardeşimizi tebrik ediyor ve bu faideli tercümelerin...
- Yanında okuyan diğer öğrencileri; Molla Muhammed Kasori Molla Muhammed Era...
- Benim merhum babam Molla İbrahim Azizi de onun yanında icazeti tamamlamıştı...
- Teşekkürler. Sanırım Envar neşriyat idi.Tam hatırlayamıyorum.....
- Çok güzel bir çalışma Rabbım ilminizi arttırsın bu çalışmalarınızı...
- Merhaba, Ben Foliant yayınlarından uğur. Sizinle iletişim kurmak istiyoruz ...
TARİHTE BU HAFTA
*Nizamü'l-Mülk'ün Şehadeti(14 Ekim 1092) *II.Kosova Zaferi(17 Ekim 1448) *Gedik Ahmed Paşa'nın Vefatı(18 Ekim 1482)
ANKET
Sitemizle nasıl tanıştınız?
Yükleniyor...