Yirminci asrın büyük İslami hareketlerinden olan Müslüman Kardeşler Hareketi zindanlardan yükselmiş bir davettir. Hâlâ da Firavunlar diyarında bu kardeşlerimiz zindanları doldurmakta..

Biz bu hafta bu hareketin öncü şahsiyetlerinden merhume Zeynep Gazali'nin ağır işkencelere maruz kaldığı bu medrese-i Yusufiyelerden birinde nail olduğu bir lütf-u ilahiyi kendi ifadeleriyle nazara vereceğiz. Ruhu şâd olsun.

"Hücrenin koyu karanlığı yuttu beni. Tanık olduğum tuhaflık ve vahşet karşısında "bismillah, es-selamü aleyküm" deyip girdim.

Kapı kilitlendi ve eziyet vermek için yüksek voltajlı lambalar yakıldı. Ansızın 24 nolu hücrenin köpeklerle dolu olduğunu gördüm. Sayısını hatırlamadığım bir sürü köpek.

Korkumdan gözlerimi yumdum, ellerimi göğsüme bastırdım. Dışarıdan hücre kapısına asma kilit ve zincir takıldığını anlatan sesler geliyordu.

Köpekler beni görür görmez üzerime üşüştü. Her tarafımdan asılmaya, bedenimi kemirmeye başladılar. Başıma, ellerime, göğsüme, sırtıma her biri bir yandan saldırıyordu. Isırdıkları yerlerimin, yaralarımın acısını duyabiliyordum yalnızca..

Korkunun şiddetinden gözlerimi bir an açtım, gördüğüm manzaranın ürkütücülüğünden hemen kabir pattım. Ellermi koltuk altlarıma gizledim. "Bismillah Ya Allah" diye başlayarak Allah'ın tüm güzel isimlerini bir bir okumaya başladım. Bitirince bir kez daha tekrarladım.

Köpekler bedenimin her yanını aralıksız tırmalıyor, dişliyor, üzerime yükleniyorlardı. Azı dişlerini kafamın derisinde, kolumda, sırtımda, bacaklarımda hissediyordum.

Bu korkunç ortam karşısında Rabbime seslenmeye, yakarmaya başladım; "Allahım Kendinle meşgul et ki başkalarıyla uğraşmayayım. Ey tek olan, Ehad ve samed olan Rabbim! Senbeni meşgul et ki, yalnız Seninle olayım. Beni bu korkunç ortamdan kurtar. Senden başkalarıyla meşgul olmaktan kurtar. Beni Kendinle meşgul et. Vereceğin huzur ve güvenle kuşat. Senin yolunda, Senin Sevginle, mSenin hoşnutluğunla, Senin muhabbetinle şehadeti bana nasip et.

Ey Allahım! Müminlerle birlikte benimde ayaklarımı sabit tut. Bizlere güven ve sabır ver."

...

Saatler geçti. Kapı açıldı ve hücreden çıkardılar beni. Öyle sanıyordum ki, üstümdeki beyaz elbiselerim tümden kana batmıştı. Köpeklerin vücudumu ve elbiselerimi delik deşik ettiğini düşünüyordum.

Bir de ne göreyim? Elbiseme sanki kimse dokunmamış, bedenime de bir tek diş batmamıştı. Şaştım kaldım; "Allahım herşeyden mnezzehsin. Benimle birliktesin. Senin keremine layık mıyım ki! Rabbim hamd yalnız Sanadır"

Bütün bunları içimden söyledim. Çünkü şeytani herif kolumdan sıkıca tutmuş, durmadan soru yağmuruna tutuyordu beni; "Köpekler seni nasıl parça parça etmemişler. Üstünü başını niçin parçalamışlar?"

Kaynak

Zeynep Gazali, Zindan Hatıraları, tercüme; H. Hüseyingil, Madve Yayınları, İst. 1986