Vaktiyle biraz dinlenmek isteyen bir Çinli, ormanda atını bir ağaca bağladıktan sonra uykuya dalmıştı. Uyandığı zaman ise, atının ipi çözüp kaçmış olduğunu dehşet içinde fark etmişti.

Eve dönünce adam, başına gelenleri akrabalarıyla komşularına anlatmış; hepsi de onu teselliye kalkmışlardı.

Fakat Çinli, 'her kötülükten bir hayır çıkabilir' diye itiraz etmişti.

Günlerden sonra atını buldu. Akrabalarıyla komşular bu sefer onu tebrik etmeye koştular. Fakat Çinli; "belki de zannettiğiniz kadar hayırlı olmadı" demekle yetindi.

Kısa bir müddet sonra Çinlinin oğlu atla gezerken düştü ve bir bacağını kırdı.

Akrabalarla komşular yine Çinlinin üzüntüsüne ortak olmak için koştular. Fakat adam onların teselli edici sözlerine;

"Bu işin olmasında bir hayır olmadığı ne malum?" diye karşılık vermez mi?

Aradan bir kaç hafta geçmeden o köyü basan eşkiyalar, ellerine geçirdikleri bütün delikanlıları öldürdüler. Yalnız, sakat olması dolayısıyla, kendilerine tehlike teşkil edemeyeceği için, atın sahibinin oğluna dokunmadılar.

Eşkiyalar çekilip gittikten sonra Çinli neşeyle; "Demek oğlumun attan düşmesinde sahiden bir hayır varmış" dedi.

Kaynak

Bütün Dünya Mecmuası, Ocak 1959, Sayı, 132, sh: 22, Nebioğlu Yayınevi, İst.