Fakülteden eve dönüyordum. Arabamın radyosunu açar açmaz bir Kur'an tilavetiyle karşılaştım. Okunan ayet şu idi:

وَالَّذِينَ جَاؤُوا مِن بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِّلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَؤُوفٌ رَّحِيمٌ 

"Onlardan sonra gelenler: "Ey bizim Rabbimiz! Bizi ve bizden önce inanmış olan kardeşlerimizi bağışla; kalbimizde müminlere karşı kin bırakma! Ey bizim Rabbimiz! Şüphesiz Sen çok şefkatlisin, çok merhametlisin' derler." (Haşir, 59/10)

Bu ayet, birden beynimde fikir şimşeklerinin çakmasına sebep oldu. Neden bu ayeti dikkatle okumuyorsunuz, neden bu ayeti bütün Müslümanlara duyurmuyorsunuz? Neden bu ayetteki duayı her gün, her an Allah'a takdim etmiyorsunuz.? Bu gün İslam âleminin yakalandığı amansız kin ve nefret hastalığının çaresi, ilacı bu duadır. Neden bu ilacı kullanmıyorsunuz?

Lütfen Kur'an'ın bize takdim ettiği bu duayı repertuarımıza alalım. Alalım da sık sık okuyalım. Okuyalım da içimizde mümin kardeşlerimize beslediğimiz kin ve nefretten kurtulalım. Çünkü bu kin ve nefret, Müslümanlara çok zarar verdi. Bizi, ülkemizi ve bütün İslâm ülkelerini perişan etti. İslâm âleminde her gün hem kan ve hem de gözyaşı akıyor. Hem kanı ve hem de gözyaşını durduran bir Peygamberin ümmeti olmamıza rağmen. Anarşi ve terörün belini kıran, kan davalarını bitiren, düşmanları dost yapan formüller elinde, dilinde ve halinde bulunan bir peygamber önümüzde olmasına rağmen.

Eğer aklımızı başımıza almaz ve bu duaya müracaat etmezsek daha büyük zararlarla karşılaşabileceğiz.

Başta nefsime, sonra da, anne-babalara, öğretmenlere, özellikle de etkili ve yetkili herkese seslenerek diyorum ki: Peygamberimizin ahlakı, ahlakımız olsun. Onun sözleri sözümüz, üslûbu üslûbumuz, duaları duamız, ibadeti ibadetimiz, affı afımız, hilmi hilmimiz, sabrı sabrımız, zühdü zühdümüz, şefkati şefkatimiz, adaleti adaletimiz, dürüstlüğü dürüstlüğümüz, cömertliği cömertliğimiz, vefası vefamız kısaca onun edebi, edebimiz olsun.

Eğer böyle olursak terörü yenmek için, tanka, topa, tomaya, tüfeğe, tayyareye, telsize, radara ihtiyaç kalmayacaktır. Çünkü karşınızda, terör ve terörist olmayacaktır. Şiddeti şiddetle değil, güzel ahlakla, adil hukukla yeneceksiniz. Kanı, kanla değil, su ile temizleyeceksiniz. Herkes, yerlisi-yabancısı sizin bu güzel ahlakınız karşısında el kaldıracak, pes diyecektir. Vahşi'nin, İkrime'nin, Hind'in ve bütün Peygamberimizin düşmanlarının Peygamberimize: "Meğer adalet, insanlık, medeniyet, efendilik ve her türlü edep ve güzellik sende imiş. Yanlış olan, yamuk olan bizmişiz."dedikleri gibi.

İşte: "Müslümanım ve Hz. Peygamber'in ümmetiyim"diyenlerin birinci görevi, bütün insanlığa bunu dedirtmek, düşmanlarımızı dahi güzel ahlakımıza hayran bırakmak ve onları kazanmaktır. Bunu yapamıyorsak hiç olmazsa kin ve nefreti artıracak ve azdıracak sözlerden, davranışlardan uzak duralım. Birleştirici ve uzlaştırıcı sözler söyleyelim. Çünkü yaptığımız her eylem ve söylediğimiz her söz Allah'ın kameramanları tarafından kayıt altına alınmaktadır. Gelmesi muhakkak olan bir gün önümüze konulacaktır. O gün kimse yalan söyleyemeyecek, çünkü ağızlara mühür vurulacak, eller konuşacak, ayaklar da şahitlik yapacaktır. Lütfen yukarda zikrettiğim Kur'an'ın bize öğrettiği duayı çok okuyalım, kardeşlerimize, eşimize, arkadaşımıza, komşumuza, vatandaşımıza, ana-babamıza, çocuklarımıza el, dil uzatmaktan, şiddet kullanmaktan vazgeçelim. Vazgeçelim de, mahşer gününde mahcup olmayalım, dayanılmaz azaba ve gazaba çarpılmayalım.