Meşrutiyet devrinde Sebilürreşad mecmuasının başyazarlığını yapan merhum Mehmed Akif beyin o günlere dair hicran yüklü bir hatırası. Şöyle anlatıyor; "Sebilürreşad'ın maddi imkânsızlığa düştüğü bir sırada zengin bir dosttan yardım istemeyi kararlaştırmıştım. Bu dost, ara sıra bana iltifat eder ve mecmuaya hürmet gösterirdi.

Yazıhanesine gittim. Beni kabul edişi, beklediğim tarzda olmadı. Rum tüccarından olduğunu anladığım iki adamla bir iş üzerinde konuşmasına devam etti. Bu konuşmalar uzun sürdü. Sıkıldıkça sıkıldım. Nihayet onları uğurladı ve bana dönerek;

-Hayrola bir emriniz mi var? dedi.

-Tasarladığım kısa mukaddeme yarı olmadan sözümü keserek birden bire;

-Lafın kısası, para mı isteyeceksin? Demez mi! Bu dört kelime bana dört tarafımdan saplanmış dört süngü gibi geldi. Sendeledim. Güç bela ile kendimi toplayarak;

-Hayır! Öyle bir maksat üzerine gelmedim. Umumi sefaleti, umumi yoksulluğu anlatmaya girişmem; servetinize daha büyük kıymet vermeniz ve kendinizi daha büyük görmeniz içindir! Dedim ve çıktım.

Bütün ömrümde hissettiğim ve hissedeceğim acılar toplansa, bu lahzada duyduğum acıyı unutturamaz.

Kaynak:

Vehbi Vakkasoğlu, Mehmed Akif, Yeni Asya Yayınları, İst. 1980