Bundan kaç sene önce "el-Muhtar" dergisinde Amerikalı parlak bir doktorun yazısını okudum, doktor diyordu ki:

"Bir zamanlar gençliğimde hayatın herkesçe kabul edilen güzelliklerini bir liste halinde sıraladım ve dünyevi isteklerle şu açıklamayı yazdım: Sağlık, sevgi, kabiliyet, zenginlik ve şöhret. Sonra da kibir ve gurur ile bunu yaşlı bir bilgeye gösterdim.

Yaşlı dostum bana şöyle dedi: "Güzel bir liste. Zararsız da sıralanmış. Ancak bana öyle geliyor ki, en mühim madde unutulmuş. O olmadan liste taşınmaz bir yük olur. Bilge dostum, listenin üzerine bir çarpı çekti ve iki kelime yazdı: "Kalp Huzuru" Ve dedi ki: "İşte bu, Allah'ın seçkin kulları için sakladığı bir lütuftur. Allah çoklarına zekâ ve sağlık verir. Mal ise el kiridir. Şöhret ender değildir. Ama kalp huzurunu ancak takdir ettiği kimselere verir."

Ve izah yollu şöyle dedi: "bu, bana mahsus bir görüş de değildir. Ben sadece Tevrat'tan naklediyorum; Aurelius'tan ve Ladenis'ten naklediyorum. Bu hikmet ehli şöyle demişler: "Ya Rabbi, dünya nimetlerini ahmakların ayağı altına ser; bana da huzurlu bir kalp ver."

O gün bunu kabul etmek bana zor geldi. Ancak yarım asırlık özel bir tecrübeden ve ince düşüncelerden sonra anladım ki, kalp huzuru bir hayat için tek idealdir. Ve artık biliyorum ki, diğer meziyetler insana huzur sağlama için zaruri değildir. Bu huzurun mal olmadan, hatta sıhhat olmadan da geliştiğini görüyorum. Huzur, kulübeyi saraya çevirebilir. Huzursuzluk ta sarayı zindan eder."

Kaynak

Yusuf Kardavi

İman Ve Hayat

Mütercim; Abdülvehhab Öztürk

Hilal Yayınları