Merhum Muzaffer Ozak Efendi(1916-1984) anlatıyor; "Çok küçüktüm. Bursa Yunan işgalinde bulunuyordu. Yunanlılar, Türk Müslümanlarının ekmeğe olan hürmet ve riayetlerini bildiklerinden, Müslümanlara manevi bir eziyet olmak üzere kendilerini verilen tayın ekmekleriyle top oynar gibi oynamakta ve ayaklarıyla tekmelemekte idiler.

Hatta bazılarının daha da ileri gittikleri, ekmek ile taharet ederek helâya bıraktıkları, artan yemek ve ekmekleri helâya döktükleri görülmüş ve işitilmiş idi.

Fakat onların bu zafer sarhoşlukları çok sürmedi. Harp, biizni ilahi bizim galibiyetimizle neticelendi. Esir edilen Yunan askerlerin bir kısmı Bursa'ya getirildi ve sanki konulacak başka yer yokmuş gibi, Cami-i Kebir'(Ulu Cami)in avlusunda nezarete alındı.

Hepsi de aç ve perişandı. Onların bu hallerine merhamet eden bazı Müslümanlar kendilerine ekmek atıyorlardı. Daha dün, ekmekle top oynayan, ekmeği hor hakir gören bu nankörlerin, önlerine atılan ekmekleri kapışmak için birbirlerini çiğneyerek seğirttiklerini ibretle seyrettim.

Allahu Teâlâ, bunların nankörlüklerinin cezasını çektiklerini Müslüman halka göstermişti.

Muzaffer Efendi'nin diğer hatırası;

"Askerlik hizmetimi yapıyordum. Ekmek sıkıntısı vardı. Boğazımdan keserek artırdığım iki tayını çocuklarıma getiriyordum. Yolda karşıma yaşlı ve bitkin bir ihtiyar kadın çıktı ve bana;

"Asker efendi" dedi, "üç gündür açız. Elindeki tayınlardan birisini bana verirsen, iki kızımdan biriyle yatmana razıyım" dedi.

Biçare kadıncağızın utanarak ve hicabından renkten renge girerek yaptığı bu teklifi tevfik-i subhani ile reddettim ve çocuklarıma götürdüğüm iki tayını da, açlıktan bu derekeye düşen o kadına Allah rızası için verdim." 

Kaynak

1-El Hâc Muzaffer Ozak,

İrşâd, Cilt; 3, s: 596-597

Salah Bilici Kitabevi

İst.