Merhum İsmail Çetin Hocaefendi, "Ehl-i Sünnetin Nazarı" adlı eserinde bir hatırasını şöyle anlatıyor; "1973-74 civarında Konya'ya kitap almak için gitmiştim. Bana bir yer tarif edildi, oraya gittim. Külahlı bir adam; kitap satıyor. Oturdum, kitaba bakıyorum.

Adamın biri, yanında bir hastayla geldi.

-Selamün aleyküm.

Külahlı;

-Buyrun.. ne olmuş?

-Hocam, bilmiyorum. Ne olduysa oldu. Gelin böyle olmuş, bir bakıver. Sen bilirsin.

Külahlı, İmam Cafer-i Sâdıkındır diye uydurulmuş yıldıznâmeyi eline aldı, mırıldandı, bir şeyler okudu. Bir tas su da orada vardı. Suya bakarak;

-Efendim, bu gelin banyoya girmiş; sıcak su dökmüş, suyu cinin çocuğuna isabet etmiş. Ama gene de çalışacağız. Elli bin lira verirseniz, okurum, iyileştiririm.

-Adamcağız elli bin lirayı çıkardı, verdi. Külahlı;

-Şu anda cinin çocuğu sakattır, ölürse bu da ölecek. Sakat kalırsa, bu da sakat kalacak. İyileşirse bu da iyileşecek. Ama iyileşmesine çalışacağım.

Yazdı, çizdi, verdi. Adamlar gittiler. Ben dedim;

-Hocam, senin kitabın bunları yazmıyor, nerden bunları çıkarttın?

-Siz bu ilmi bilmiyorsunuz..

Hayret..Şimdi hele düşünelim; Hasta ya iyileşecek, ya sakat kalacak, yahud ölecek.. Başka bir ihtimal var mı?! İşte böyle şaşırtıyorlar..

Kaynak

İsmail Çetin, Ehl-i Sünnetin Nazarı-s: 247

Dilara Yayınları, Isparta, 2009