Bu akşamüstü dışarıda bardaktan boşanırcasına yağan yağmuru açık penceremden seyrederken elime kitabımı alıp okudum. Okuduğum kitap beni derin düşüncelerin penceresine koydu.

O pencereden baktım bu akşam yağmuruna. Yağmur taneleri hep birbiri ardından iniyordu. Bu sıralanış beni, yeryüzüne inen ilk yağmur tanesine götürdü. Yeryüzüne inen o yağmur tanesi nasıl oluşmuştu ve o gün bu gündür hep aynı tarzda düşüp gidiyordu yağmurlar yeryüzüne. En son yağmur tanesi düşene kadar da hep aynı tarzda inmeye devam edecekti. Acaba son inen yağmur tanesi hangisi olacaktı? Son inen bu yağmur tanesi niçin sonuncusu olacaktı da, ondan sonra hiç yağmur yağmayacaktı. Hiç yağmur yağmayan dünya nasıl bir dünya olacaktı acaba?

Bu düşünce beni yeryüzüne inen ilk güneş ışığını da götürdü. Dünya, dünya olalı ilk güneş ışığını ne zaman görmüştü acaba? Veya güneşin yeryüzüne indirdiği ilk ışık hangisiydi? Son gelecek ışık hangisi olacaktı? Nasıl olacaktı son ışıktan sonra dünya? İlk ışıktan bu güne kadar gelen güneş ışıkları nasıl da hep aynı yoldan hep aynı tarzda gelmişlerdi.

İşte ey Allah'ım, ben senden bu koca kâinatta fazla bir şey istemiyorum. Sadece bu kâinatın küçük bir noktası olan bu dünyamıza ilk yağmur tanesinden son yağmur tanesine kadar her ne kadar yağmur damlası düşmüşse, onlar kadar senden rahmet istiyorum.

Ey yüce Rabbim, yeryüzüne ilk ulaşan güneş ışığından son gelen güneş ışığına kadar kaç tane ışık tanesi gelmişse işte o kadar senden aff-u mağfiret istiyorum. Aslında bütün bunların da ötesinde ben senin bin bir isminin tecellisini istiyorum, ama onu istemeye ne cesaret edebiliyorum, ne de aklım eriyor. Sen önce bu kemter kulunu o azametli güzel zatını anlayacak, isteyecek hale getir Allah'ım.

Sen ey yüce Allah'ım, sadece bu akşam değil, her zaman yağan maddi yağmurların arkasındaki manevi yağmurları da anlamak nasip et. Âmin.