Şehitler tepesi boş değil, 
Biri var bekliyor. 
Ve bir göğüs, nefes almak için; 
Rüzgâr bekliyor. 
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye; 
Yattığı toprak belli, 
Tuttuğu bayrak belli, 
Kim demiş meçhul asker diye? 
Destanını yapmış, kasideye kanmış. 
Bir el ki; ahiretten uzanmış, 
Edeple gelip birer birer öpsün diye faniler! 
Öpelim temizse dudaklarımız, 
Fakat basmasın toprağa, temiz değilse ayaklarımız. 
Rüzgârını kesmesin gövdeler, 
Sesinden yüksek çıkmasın nutuklar, kasideler. 
Geri gitsin alkışlar geri, 
Geri gitsin ellerin yapma çiçekleri! 
Ona oğullardan, analardan dilekler yeter, 
Yazın sarı, kışın beyaz çiçekler yeter!

Söyledi söyleyenler demin, 
Gel süngülü yiğit alkışlasınlar 
Şimdi sen söyle söz senin. 
Şehitler tepesi boş değil, 
Toprağını kahramanlar bekliyor!

Ve bir bayrak dalgalanmak için; 
Rüzgâr bekliyor! 
Destanı öksüz, sükûtu derin meçhul askerin; 
Türbesi yakışmış bu kutlu tepeye 
Yattığı toprak belli, 
Tuttuğu bayrak belli, 
Kim demiş meçhul asker diye? ...

 

Arif Nihat Asya