*Savaşlara katlanıp idarecilik yapan kimselerin kalpleri katılaşır, gözyaşları kurur. Bilhassa bu işlere devam eden kimsenin merhametli olması çok nadirdir. Fakat Allah Rasulu ve onun yolunu izleyenler asla böyle değillerdi. Kuvvet, şecaat, celadet ve sabır gibi sıfatları istediğin kadar onlarda bulursun. Ama merhamet duygusunun hududunu aşmazlardı(s: 138)

*Kahramanlar kahramanının tarih boyunca açık ve belli olan fıtri sıfatı, gönül alçaklığı ve tevazuudur.(s: 146)

*Peygamber, insanın bütün güç ve kabiliyetini münasip yerlerde kullanmıştır. Öyle ki, sahabelerin ibadet, zühd, şecaat, savaş, adalet, merhamet, idare, siyaset, hikmet ve eğitim sahalarındaki olgunlaşmalarından hayret edersin. Her birisi ayrı bir millettir. Bir millet veya bir ülkeyi idare etmek kendileri için çok kolaydı(s:179)

*Tarihi al ve sor! Acaba herhangi bir eğitici veya lider, kısa bir zaman içinde, mahdut imkânlarla ruh, ahlak, fikir, medeniyet, askeri ve siyaset alanlarında Muhammed(sallalahu aleyhi ve sellem)'in bu ümmete kat ettirdiği mesafenin yüzde birisini acaba milletine kat ettirebilmiş midir? Asla!"(s: 188)

*Rasulullah(sallalahu aleyhi ve sellem) nefsin bütün yönlerini hatta en derin hallerini dahi ıslah etmiştir.(s: 188)

*İleri sürülen herhangi bir dava devamlı surette tebliğ ve ikna etmek için çalışma olmazsa yerinde donar, sonra ölür gider. Yine herhangi bir davanın devamı için hasma karşı münasip bir tedbir alınmazsa, öldürücü bir darbe başına indirilecek, sonra ortadan kaybolacaktır(s: 194)

*Liderlik dehası, insanları tanımak, herkesi uygun bir yere koymak, istişare ile inananların görüşlerini alıp doğru görüşü ortaya çıkarmakla anlaşıldığı kadar başka hiçbir şeyle anlaşılmıyor. Bu hususlarda Allah'ın Rasulu(sallalahu aleyhi ve sellem) insanların en güzel örneği idi. (s: 204-205)

*Peygamberin(aleyhissalatu vesselam) bir lider olarak hayatında gördüğümüz en bariz vasfı; istişareyi sevmesi ve ona ihtimam gösterip, dairesini geniş tutması ve en son ve nihai kararı ortaya atması idi.(s: 205)

*Her makamın kendine has adamları vardır. Allah'ın Rasulu, adamları seçmek hususunda en büyük feraset sahibi idi.(s: 207)

*Birçok zamanlar, sağlam bir temele dayana siyasi faaliyet ve hak davalar, liderliğin ortaya çıkan problemleri uygun bir şekilde çözemediğinden durur, felce uğrar ve bu sebeple merkez bölünerek içten vurulur. Liderlik, problemleri çözmek için ne kadar kuvvetli olursa, o kadar başarı elde edilir.(s:209)

*Rasulullah(aleyhissalatu vesselam) ebedi âleme intikal etmeden evvel, askeri harekât için her istikamete yol açmıştır. Ancak uzun zaman sonra İslam kıvılcımının sönmeye yüz tutması, onları durdurabilmiştir.(s: 246)

*Küçük büyük bütün icraatında bu kumandanın dehasına benzer bir deha yoktur. Mesela Peygamber, İslam'ın izzetini göstermek için, fetih günü yolun bir kenarında bulunan Ebu Süfyan'ın önünden ordunun geçmesini emreder. Ebu Süfyan onu görünce dehşete kapıldı ve kendisine mukavemet edemeyeceğine kanaat getirdi. Yine Peygamber Tebuk günü Rumlara karşı savaşmak için harekete geçtiği gibi, Rumların çevresinde bulunanlarla anlaşma yaparak, İslam ordusunun ilerlemesine zemin hazırlamak suretiyle dehasını gösterdi.(s:247)

*Askeri harekâtın neticesi askeri harekâtın değeri için bir ölçü olursa, dünya terazisinde Rasulullah'ın(aleyhissalatu vesselam) askeri harekâtından daha ağır bir harekât olamaz. Çünkü ondan sonra olup biten bütün İslami savaşlar, onun yaktığı ışık altında olmuş, enerjisini onun Risalet güneşinden aldığı gibi, Müslümanların elde ettikleri zaferleri canlandıran da Onun ölmüş kalplere üfürdüğü ruhtur.(s: 247)

Kaynak

Said Havva, Er Râsul, terc: Halil Günenç, Hilal Yayınları, İst. 1981