Filhakika şeytanın insanın kanı içerisinde dolaşması Rasûlullah tarafından müşâhede edilmiştir. Ondan kurtuluşun çaresi Zikrullahtır. Fakat şeytan için insanın kalbini istilâ edecek kapılar vardır. Eğer insan o kapıları şeytana kapatırsa, şeytan kalbine müdahale edemez. S:16-17

İnsan ve cinden olmak üzere şeytanlar iki kısımdır. Şeytân-ı cinnî, şeytân-ı insîyi daima dışarıdan Mü'mine musallat eder, içten de kendisi Mü'minin kalbine müdahale eder, dalâlet, küfür ve bid'ata çağırır; cinnî şeytan menfî fikirleri tasdik ettirir. Böylece insî şeytan dıştan, cinnî şeytan içten Mü'mine musallat olur. S:23

İnsan dünyaya geldikten sonra bedeni ve kalbi tamamen nardan kurtuluncaya kadar Esmâ'nın tecelliyesini müşâhede eder. Kalbini ve bedenini terbiye edende, Celâliyet aslâ kalmaz. Onların gazablanmaları sûrîdir, hakikî değildir. S:36

Kovulmuş şeytanlardan "Hannâs" adlı birisi var; o daima Mü'minin kalbine vesvese eder ve kalbini zikirden alıkoymak ister, kalbde zikir olmadığı vakit o kalbi yakalar. Vesvese çok büyük ve mühim şeydir, hatta vesveseden kurtulan dînî ve dünyevî belalardan kurtulmuş olur. s:52

Binaenaleyh insanın vazifesi asıl itibarıyla Allah'a itaat ve kula hizmet olmak üzere ikidir. Kur'ân-ı Kerîm'i tilâvet eden ve manası ile amel eden zevat bu iki hukuka riayetkâr olmakla nefsini bütün günahlardan temizler. S:106-107

Kulun iradesi Cenâb-ı Hakk'ın iradesine bağlıdır. Allah kulunu muvaffak ederse o da muvaffak olur; maksadına ulaşır. Eğer Allah bir olayı irade ettiği gibi kulun iradesi ona muvafık değilse kul muvaffak olamaz. Tevfîk Allah'tandır. S:136

Bir mü'min, anaya babaya malını harcamakla, bedenini de onların hizmetinde bulundurmakla dereceler alır. Cennetteki dereceleri kazanmaya vesile, anaya babaya, hatta her büyüğe hizmetledir. S:206

İnsanın aklını hak yolundan çeviren kibirlilik ve benliktir. Binaenaleyh kibirlilik ve benlik, insanın fikrini şaşırttırandır. Kibirlilik ve benlik, insanı hak yolundan yanıltır. Bir kişi kendini beğenip gurura kapıldığı için Cenâb-ı Hakk'a enfüsî ve âfakî olan delilleri görmez olur. S:210

İnsanın şerefi ve ikramı diğer bütün mahlûktan sonra da kendisi gibi bâkîdir; o, kâinattan sonra da bâkî kalacaktır. Zira insan ebedî bir varlıktır. Çünkü kâinatın ne kadar sırları varsa insanda toplanmıştır. S:220

Kibirlilik, hak ve gerçeği gizlemek ve fakirleri yahud ilimce zaif olanları tahkir etmektir. Tebliğ eden kibirli olunca, Allah nazarından düşer ve düşerse sözü tesir etmez, zira tesiri veren Allah'tır. Binaenaleyh her Mü'min tebliğ vazifesini yaparken kendini temizlemelidir. S:262

İki müslümanın birbirini sevmesinin ve hoş geçinmesinin sebebi, rastlamalarında selam ve musafaha emelleridir. Ancak musafahada alın dışında birbirinin yüzlerini öpmeleri, İmam'a göre mekruhtur. S:268-269

Hayat-ı ictimâiyyenin en büyük kaynağı ülfettir. İnsan kendi başına tek olarak yaşayacak değildir. Mü'min güzel ahlaklı olduğu için hoş geçinir, hoş görür, hoş görünür, dolayısıyla başkası da ona sevgi besler, ona dost olur. Binaenaleyh cidal yapmaz, kibirlenmez, zulmetmez, faidesiz konuşmaz, hak söyler, nasihat eder, tevazu gösterir, adaletle hüküm eder. S:287

Ferdlerin cemaatleşmesinin en kuvvetli vesilelerinden birisi de cömerdliktir. Cömerdlik toplumu meydana getirdiği gibi, israf ve cimrilik de toplumu dağıtır. Ferdler birbirinden ayrılmalarıyla israfa girerler. S:295

İnanç bakımından en kötü huy, küfürdür. Ahlak bakımından en kötü amel, cimriliktir. İtikadın en güzeli iman, ahlakın en güzeli sehavet ve cömerdliktir. Nitekim Allah Kur'an'da, Mü'mini sehavetle övmüş, kâfirleri de cimrilikle tehdid ve tenkid etmiştir. S:299

İnsan ruhânî ve cismanî olarak ictimâî hayatında huzura muhtacdır. Bunun da şehvet ve ğazab putunu ortadan kaldırmakla elde edilmesi mümkündür. İnsan şehvet itibarıyla hayvan, aklı itibarıyla melek ve hatta ondan üstündür. S:341