SÜLEYMAN HİLMİ EFENDİ'NİN BEDİÜZZAMAN'A SEVGİSİ

Bizler ehl-i iman olan herkese bağrımızı alabildiğince açmakla yükümlüyüz. Bu zamanda vahdet-i İslamiye adına atılan her adımın fazileti çok büyüktür. Bu vesileyle bu iki aksiyon insanın birbirlerine teveccühlerine yeri geldikçe değinmeye devam edeceğiz. Varsın bazı çocuk akıllar anlamasın veya anlayamasın..

Bu vesileyle, 01.04.2007'de Ümraniye'de Süleyman Hilmi Efendi'nin yakın talebelerinden muhterem Hüseyin Kaplan Hocaefendi ile bir görüşme nasip oldu. Kaplan Hocaefendi çok samimi ve sevecen bir şekilde bizi kabul ettiler. Kendilerine müteşekkiriz. Hocamızı çok sevdim ve şuna bir kere daha kanaat getirdim ki, başka bir meşrebdeki bir meşrebli kendi meşrebimdeki bir meşrebçiden bana daha sevimlidir..

Bu konuda Hüseyin hocamız şunları anlattılar: "Biz merhum Süleyman Efendi hazretlerinden ders alırken, yani 1950-59 arası ..O günlerde, o aylarda, o senelerde merhum Said-i Nursi hazretlerinin de mahkemeleri vardı. Sık sık gazetelerde "Risale-i Nur talebeleri şöyle basıldı, böyle yapıldı" falan diye yazılar çıkıyordu.

Bu arada üstazımızın da mahkemeleri vardı. Onu da bilhassa Cezayir İstiklal Harbi münasebetiyle Yeni Cami'de, Sultanahmet'te cemaate "Ey Cemaat-i müslimin! Bizim İstiklal harbimizde onlar bizlere yardım ettiler. Biz onlara şimdi yardım edemiyorsak hiç değilse dua edelim. Allah onları da hâlâs eylesin" dediği için, bu ifadeleri için bile mahkemeye verdiler.

Onun da(Süleyman Efendi) mahkemeleri vardı. Mahkemelerde baş, birinci avukatı –Allah rahmet eylesin- Abdurrahman Şeref Laç'dı. Bu zat aynı zamanda Said-i Nursi hazretlerinin avukatı idi. Daha fazla o, bu iki zat arasında söz getirip götürüyordu. İşte bir gün İstanbul'da mahkemesi olması dolayısıyla Said Nursi hazretleri İstanbul'a gelmiş, Sirkeci'de bir otele yerleşmiş, Abdurrahman Şeref Laç ondan haber getirmişti.

Bunun üzerine Üstazımızın söylediklerini aktarıyorum: "Selamımızı söyleyin. O İstanbul'da bizim misafirimiz sayılır. Biz onu otel köşelerinde değil, evimizde misafir etmek isteriz. Ancak, malum ve mevcut şartlardan dolayı bunu o da istemez. Onun için, İstanbul'dan gideceği ana kadar her türlü masrafı bize aittir, bizim misafirimizdir" diye haber göndermişti.

Bir başka zaman yine aynı avukatla bu mevzuyla alakalı konuşulurken şöyle bir şey ricasında bulunmuştu: " Her güzel topluluğun içerisine sonradan yerli yabancı bazı fitne tohumları atılmaktadır. Bu itibarla, bu topluluğun da böyle bir şeye maruz kalmaması için kendisinden sonra ana meseleleri gayet açık seçik, tereddüde mahal bırakmayacak şekilde, kendisinden sonrakilerin nelere nasıl inanacaklarını beyan eden bir kitap yazsa. Endişe ederim bir tefrika meydana gelir. Bunlara mahal bırakmayacak şekilde –o bunu nasıl yapacağını çok iyi bilir- bir eser yazsa" diye böyle bir ricada bulunmuştu.

ÖMER NASUHİ BİLMEN VE BEDİÜZZAMAN

17.03.2007 tarihinde Nazilli'nin gülü çok muhterem Bedri Doğru ağabeyimiz şu hatırasını lütfettiler: "Salih Özcan bir zaman Hilal mecmuasının sahibi iken Nazilli'ye gelmişti. Nazilli'de tanıştık kendisiyle. Bir keresinde İstanbul'da tevafuken buluştuk. Beraber, Ömer Nasuhi Bilmen'i Fatih'teki evinde ziyaret ettik. Basit bir evde oturuyordu. Bizi çok güzel karşıladı. Salih Bey'i evvelden tanıdığından ona yakın ilgi gösterdi. Üç beş kelam edildikten sonra Salih Özcan "Efendim" dedi "zat-ı âlinizden, üstad hakkında, Hilal Mecmuasında yayınlanmak üzere üç beş sayfalık bir yazı rica ediyorum."

Ömer Nasuhi Efendi cevaben "Salih Bey" dedi "O öyle üç beş sayfaya sığabilecek bir zat değil. Sen bana müsaade et ben üstad hakkında uzun boylu bir makale yazayım ondan sonra neşredersin."