

Merhum Süleyman Nazif Bey sözde durulmasına çok ehemmiyet verirdi. Bir gün bir arkadaşıyla randevulaşmışlardı. Ama arkadaşı verdiği sözü tutmayanlardandı. Randevuya "mademki söz verdi, mutlaka gelmez" diye giden Süleyman Nazif bey, arkadaşının onu beklediğini görünce, yanındaki Abdülhak Hamid beye şöyle dedi;
-Vallahi şu insanlara güvenmek mümkün değil. Bak şu utanmaza, gelirim diye söz verdiği halde gelmiş!
Kaynak
Enver Ercan, Türk Ve Dünya Edebiyatından Fıkralar, Alfa Basım Yayın, İst. 2002
Yorum yapmak için giriş yapın.
0 Yorumlar