Gün doğdu, gün battı şakaklarımda,

Evimin ilk taşları toprak oldu oğul,

Çöl rüzgârları beyazlattı saçlarımı,

Dağ toprakları yaprak oldu oğul.

O ne zamandı o, ey güzel oğul?

Ayrılmış cennet mekânımızdan,

Evsiz barksız kalıp bu dünyada,

 Evlatlar kan dökerek kanımızdan,

Bir Ağrı, bir Süphan, bir Everest;

Bir rüzgâr, bir tufan, bir fırtına;

Ayrılık mukadder kavuşmak zor oğul

Göçüp gitti uşaklar dünyanın her yanına.

Bin yılların hasretliği yetti canıma,

Artık seni özlediğimi bildin mi oğul?

Önce varıp dünyanın uzak noktasına,

Sonra eve geri geldin mi oğul?

(İbrahim Köse)

Kasım 2011

Tavşanlı