EFENDİMİZ (S.A.S.)İN ŞEMAİLİ ŞERİFİ

Ne kısaydı ne uzundu, ne de şişman ne zayıf,

Ne siyah idi, beyazla esmer bir kırmızı.

Hem müdevver(1) idi nurani sakalla nur yüzü,

Sakalı ile başında ondokuz kıl ak idi.

Kaşları ince uzun, hem gözleri siyah idi.

Gece de gündüz gibi hem arkadan misli emam(2),

Bir makam aynen görürdü, etme inkar ey gulam(3).

MİRAÇ BAHSİ

Rabb-i âlem o münevver Kabeden bir gecede,

Mescid-i Aksa'ya götürdü onu bir lahzada.

Orada tüm enbiyalar yanına toplandılar,

Onlara imam olup orada namaz kıldılar.

Ordan aldı ta ki Sidre-i Münteha'da(4) o Habib,(i)

Kab-ı Kavseynden de yakın kendine etti karib.

Ruh cesedle bindi gitti o Habib-i namidar(5)

O mübarek gözleriyle Rabbini gördü du câr.(6)

Olmadı başkasına bu devlet-i uzma(7) nasib,

Leki(8) ukbada olur müminlere elbet nasib.

Orada onlar görecekler yüce Rabb-i layezâl,(9)

Leki (10)bilmez ki nasıldır o Rabb-i bi misal.

Dipnotlar

1- Müdevver; yuvarlak

2-Misli Emam; önü gibi

3- Gulam; genç

4-Sidretul münteha; yedi kat göğün üstünde bir ağaç ismi, bir yer ki, melek-i mukarrabin ve nebiler ondan öte gidemezler..

5- Habib-i namidar; Meşhur sevgili

6- Du Câr; iki defa

7- Devlet-i Uzma; büyük devlet

8- Leki; Yalnız

9- Rabb-i layezâl; zevali olmayan Rab

10- Leki; lakin.

11- Bi Misal; benzeri olmayan.