Adamın biri hamama gider, çıkınca da daima; "saatim kayboldu, cüzdanım boşalmış, dolmam kalemimi kim aldı" diye hadise çıkarırmış. Hamamcı, adamın durumunu anlamış ve demiş ki; "İstediğin zaman gel yıkan, para verme. Amma bir daha da maraza çıkarma, şunum bunum yok deme." Ve anlaşmışlar.

Adam tekrar hamama geldiği bir gün, hamamcı adamlarına emir vermiş ve adamın bütün bohçasını boşaltmışlar, sadece ayakkabılarını ve kayışın bırakmışlar. Adamcağız çıkınca ne yapsın? Kayışını takmış, ayakkabılarını giymiş, o halde hamamcının yanına varmış ve demiş ki; "Bak, ben sözümdeyim, şikâyet etmeyeceğim amma Allah için söyle, ben bu hamama böyle mi geldim?"

Kaynak

Ergün Göze, Gözümle Ve Gönlümle Tanıdıklarım, Boğaziçi Yayınları, İst. 1989