Efendimiz, farklı zamanlarda farklı ifade kalıpları içinde Allah'ın kıskanmasının olduğunu ve müminin de kıskandığını ve kıskanması gereken noktalar olduğunu ifade buyurmuşlardır.(1) Gayret, özellikle namusa halel verecek bir günahın işlenmesinden dolayı kıskanmak manasınadır. Biz, birilerini kıskanır ve onu koruma altına alırız. Aynı sıfat Allah (celle celalühü) için kullanıldığında ise daha dikkatli olmamız ve doğru anlamamız gerekmektedir. Allah, bizim eksikliklerimizden olan, anladığımız manadaki kıskançlıktan münezzeh ve müberradır. Allah'ın kıskançlığı, haramların, günahların işlenmesinden dolayı, rahmeti gazabını geçtiğinden mümin kulunu kıskanıp, onu sakınması, onun günahlara girmesine razı olmaması manasındadır. Allah, kulunun günah işlemesine razı değildir. Mümin de günahlara karşı tavrı olması gereken insandır. O, günahlar karşısında irkilir ve giderebiliyorsa eliyle, yoksa diliyle, o da mümkün değilse kalben rahatsızlığını izhar ederek tavrını belirler. Ve bilir ki Rabbi, kulunun günahlara girip manen sukûtuna razı değildir. Çünkü Allah, kulunun iyiliğini ister, kötülüğünü değil. Dipnotlar: 1-Buhari, Nikah, 107; Müslim, Tevbe, 35, 37, 38; Tirmizi, Radâ, 14; Müsned, 2/520, 536, 539.