Kâmil mümin, ölüp cennete girinceye kadar hayır işitmekten asla doymayacak, hayatta kaldığı müddetçe son nefesini verinceye kadar hayır işitmekten zevk almaya devam edecek fıtratta bir insandır. Müminin taşıması gereken bir diğer vasfı, bu hadis ne güzel ifade eder! Hadis, hayra kilitlenmiş, faydalı ve güzel şeyler öğrenmeye aç bir insan portresini çiziyor önümüze. Allah Rasulü'nün hadisleri de bir ölçüde Kur'an'da olduğu gibi evrenseldir ve kullanılan kelimeler olabildiğince engin ve şümullü manalar ifade ederler. Hayır işitmek ifadesi de böyledir. "Hayır" kelimesi herhalde lügatlerdeki bütün iyi ve faydalı işleri ifade edebilecek güçte nadir kelimelerdendir. Hayır işitmek deyince, insanın hem dünyasına hem de ahiretine faydalı olabilecek bütün hususları anlamamız mümkündür. İlme ulaşmanın yolu, ilim aşkı ve merakıdır. İşte müminde bunun olmasını istemektedir Allah Rasulü. İmanın bir gereği olarak, araştırma, öğrenme merakının zikredilmesi de manidardır. Burada öğrenmeye teşvik edilmesinin yanında önemli bir diğer husus da hayırlı şeyler yani; hem dünyamız hem de ahiretimiz adına faydalı şeyler öğrenmemizin salıklanmasıdır. Yani insanlarda öğrenme aşkı, şevki olabilir ama bu, neticesinde insanı kemalât adına bir yere götürmüyorsa güdük ve sonu kesik olan bir aşk u şevktir. "Neticesinde bizi cennete ulaştıran, ucunda cennet olan bir hayır" tabiriyle de hayır kelimesi biraz daha açıklanmaktadır. Cennete götüren, cennet yolunu kolaylaştıran bütün hayır hasenat ve ibadetlerin anlatıldığı mevizeleri dinleme, bu cümleden akla ilk gelenler. Ayrıca Hz İbn Abbas'ın Hz Ömer'in vaaz vereceğini duyduğunda Mekke'den kalkıp Medine'ye gitmesi, günümüzde de güçlü hatiplerin vaazlarını dinlemek için kilometrelerle yol gidenler meselemize müşahhas misal teşkil ederler.