MUHREZ BİN FADLE'NİN ŞEHADET ARZUSU

"Din binasını omuzları üzerinde kurdular

Dünya kendilerine gülmeden de çekip gittiler"

Muhrez bin Fadle adını ne kadar da az bildiğimiz bir sahabe. Kendisi İslam'ı ilk kabul edenlerden, yani sabikune'l evvelun'dan. Bilindiği gibi, Tevbe suresinin 100. ayeti Muhacir ve Ensar'dan ilkleri övmektedir. Muhrez bin Fadle(r.a) bu bahtiyarlardandır.

Onun en büyük arzusu, Allah'ın emaneti olan canı yine Allah yolunda vermekti. Bu gaye-i hayal onun gecesinde, gündüzündeydi. Kur'an şu ayetiyle onu ve emsalini över; "Müminler içinde Allah'a verdikleri sözde duran nice erler var. İşte onlardan kimi, sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir; kimi de (şehitliği) beklemektedir. Onlar hiçbir şekilde (sözlerini) değiştirmemişlerdir."(Ahzap: 33:23)

Nihayet beklediği nasip, hicretin altıncı senesinde, Zikarad gazvesinde kendisini buldu. Hazret-i Muhrez şehadetinden bir gün evvelki gece bir rüya görmüştü. Rüyasını rüya tabirinde uzman olan Hz. Ebubekir(r.a) efendimize açtı. Hz. Sıddık ona şöyle dedi; "Muhrez! Seni müjdelerim, şehadete ermek üzeresin. " Dünya adamlarını mahzun edecek bu haber, o hazreti çok sevindirmişti.

Ertesi gün Beni Fezzare sergerdelerini takip için gönderilen müfrezenin içindeydi. Öncü birliğin kumandanı Hz. Seleme İbn-i Ekva(r.a) idi. Düşman uzaktan görünmüştü. Hz. Muhrez yerinde duramıyor, bir an önce düşmanın üzerine atılmak için can atıyordu. Hz. Seleme(r.a) onun atının dizginlerine yapıştı; "Dikkat et, bunların pususuna düşme. Resul-i Ekrem(aleyhissalatu vesselam)'ın bize yetişmesini bekleyelim" dedi. Bunun üzerine Hz. Muhrez ona şöyle söyledi; "Seleme! Allah'a ve ahirete iman ediyorsan, benim şehid olmaklığıma mâni olma!" Bunun üzerine Seleme bin Ekva'nın elleri gevşedi ve o kahraman sahabe düşman saflarına doğru hücuma geçti ve biraz sonra Abdurrahman bin Uyeyne adlı eşkıya eliyle şehadet şerbetini nûş eyledi.

TEBLİĞDE SABIR

Hz. Mikdat bin Amr (r.a) anlatıyor; "Hâkem bin Keysan'ı esir almıştım. Emirimiz boynunu vurmak istedi. Ben mani oldum. "Bırak, onu Rasulullah'a götürelim" dedim. Nitekim götürdük. Rasulullah onu İslam'a davet etti. Onu ikna etmek için uzun süre konuştu. Hz. Ömer(r.a) dayanamadı ve celalle; "Ya Rasulullah! Bununla hangi ümitle konuşuyorsun? Vallahi bu adam asla Müslüman olmaz. Bırakın da boynunu vurayım, ta ki Cehennemi boylasın" dedi.

Resul-i Ekrem ona aldırmadı ve Hakem'i İslam'a çağırmaya davet etti. Sonunda Hakem'in kalbi yumuşadı ve kelime-i şehadet getirdi."

Bunun üzerine Allah Rasulü(aleyhissalatu vesselam) şöyle buyurdu; "Biraz önce sizin sözünüzü dinleyip onu öldürseydim, Cehennem'e girecekti."

Bu durum karşısında Rasulullah'a muhalefetinden çok üzülen Hz. Ömer(r.a) şöyle diyecekti; "Vallahi Hakem Müslüman oldu. İslam'ı çok güzel yaşadı. Allah yolunda cihad etti ve Bîr-i Maûne'de şehid edildi. Allah'ın Rasulu ondan razıydı ve Cennet'e girdi."

Kaynaklar

1-Şah Muinüddin Ahmed Nedvi, Said Sahib Ansari, Asr-ı Saadet, Cilt: 3, Tercüme; Ali Genceli, Sebilürreşad Neşriyatı İst. 1968

2- M. Yusuf Kandehlevi, Hayâtü's Sahâbe, terc: Hayri Demirci, Cilt: 1, Gülistan Neşriyat, İst. 2009