Soru: Osmanlılar devrinde ve Irak milli hükümetinin ilk yıllarında dini ilim tahsili yapan öğrenciler ve din adamları askere alınmıyorlardı. Son yıllarda ise bu muafiyet kalkmıştır. İslam’daki askerlik hakkında bizi aydınlatır mısınız?

Cevap: İslam'da askerliğin büyük ve şerefli bir mevkii vardır. Rasulü Ekrem (Aleyhissalatu Vesselam) askerlikle meşgul olmuş, askerliği ve özellik silah kullanmayı alışkanlık haline getirmişti. Peygamber (Aleyhissalatu Vesselam) harp meydanlarındaki zorluk ve sıkıntıları yaşamış ve bazen Müslüman Arap ordularının bizzat kumandanlığını yapmıştı. Halifeleri ve hatta bütün ashabı da O’nun bu açık yolundan yürümüşlerdir. Onların her biri dini ve milleti için halis muhlis birer askerdi. Siyer kitapları bunun sayısız şahitleri ve örnekleri ile doludur.

Yakın tarih Osmanlı İdarecilerinin ilim tahsili yapan öğrencileri ve din adamlarını askere almadıklarını gösteriyor. Irak milli hükümetinin ilk yıllarında da durum böyle idi.

Askerliğin bir takım yüksek manaları vardır. Dini ilimleri tahsil eden öğrencilerin ve hocaların bu şerefli mesleğe intisap etmeleri memleketin yükselmesi yolunda devletin yapmış olduğu bir tashih hareketidir.

Şöyle demek te mümkündür: Şer’i ilim tahsili yapan öğrenciler orduya girdikten sonra ilmi ehliyetlerinin gelişmesinde ciddi bir gayret gösterdiler, yüksek tahsillerine devama ve kumandanlık makamlarına yükselmeğe ehil hale getirecek ilmi seviyeye ulaştılar.