Kahraman ecdattan kalan en son istasyon,

Yazılan son bir tarih, oynanan son bir oyun,

Hani çevrilen son bir film, biten son bir dizi,

Burası Osmanlı'dan kalan en son istasyon.

 

Solmasın Hazreti Muhammed'in gülü bir an,

Durma yüreğim durma Medine misali yan.

Ey Sevgili, sana yol yaptım demir kollarımı,

Sana İstanbul'u taşıyıp getirdim bir an.

 

Ravza'ya karşıdan bin metre kadar yakın,

Hey, hala o günlerden kalan raylara bakın!

Önünde bir vagon, yanında küçük kulübe,

Ey vatan evladı: "Burdan ayrılmayın sakın."

 

Burası Ahmed'e kavuşmasıdır Hamid'in,

Burası ittifakı İslam'ıdır kutsal ümidin.

Burası Ravza'ya nazır bir istasyonudur,

Burası eli öpülesi yeridir Muhammed'in.

 

Bahçeler, bahçeler, hepsi hurma bahçeleri,

Bahçeler bahçeler, içinde saklar neleri,

Dünyada bahçeler çok, çiçekler çok, kuşlar çok,

Böylesi yok; vagonu, rayı, demir pençeleri.

 

Kara tren, kırmızı tren, mavi tren ve işte onu,

İnşallah hızlı trenle bozulur, oyunun sonu,

Burası yine İstanbul'a tren kalkan yer olur,

Medine'de Osmanlı'nın son tren istasyonu.

 

Bir yer var görünüyor orada işte bakın,

Cennet bahçesine eskisinden daha yakın,

Yeniden tren kalkıyor, haydi binin çocuklar,

Medine'den İstanbul'a, çuff çuff, akın akın.

 

Ya Resulillah bak tren gelmiÅŸ Ä°stanbul"undan,

Ya Resulillah bak bülbül uçmuş dalından,

Uçan bülbül Sultan Eyüp'e konmuş ey Nebi,

Eyüp'ten sana Fatiha yollamış Fatih Sultan.

 

Sultanım, cananım, habibim, bülbülüm, gülüm;

Bu gün Ravza'na toprak olsun bu mahcup yüzüm.

 Arzum budur, hayatım Kur'an'a kurban olsun,

Sana ruhum kavuşsun, kavuşmasa da ölüm.

 

Bunun içindi, Osmanlı'nın son istasyonu,

Ya Rab nolur, adın için tekrar başlat onu,

Kalmasın yolda yoksul, garip hiçbir Müslüman,

Zaten zaman ahir zaman, vakit dünyanın sonu.

 

30 Ocak 2016 Cumartesi

Medine