17. yüzyıl Osmanlı devlet adamlarından ve nüktelerinin yayılmasıyla adeta İkinci Nasreddin Hoca olarak bakılan merhum İncili Çavuş, saraya alındığı ilk günlerde bir saray teşrifatçısı kendisine musallat olur ve eğer padişahtan alacağı ihsanların yarısını kendisiyle paylaşmazsa Padişahın huzuruna çıkmasının güç olacağını söyler. Bir, iki, üç derken bu fuzuli ortaklığa İncili Çavuş hayli hayli sıkılır.

Bir gün Padişah'ın

"Dile benden ne dilersen" iltifatına mazhar olunca;

-Bana elli sopa vurdurunuz hünkârım' der.

Padişah bunun altında bir iş olacağını anlamakla beraber vurulmasını emreder. Yirmi beş değneği yiyen İncili;

-Durunuz..Şimdi geri kalanı da ortağım olan mabeynciye vurunuz der ve durumu şöyle izah eder;

-Efendim, dışarıda benle pazarlık etmiş, padişah sana ne ihsan ederse, yarı yarıya ortağız, yoksa bırakmam demişti. O şartla huzurunuza girebildim. Kazancımım yarısı olan 25 sopayı da ona vurunuz.

 …Böylece merhum, bu fuzuli ortaktan kurtulur.

Kaynak

Ergun Göze, Gözümle Ve Gönlümle Tanıdıklarım, Boğaziçi Yayınları, İst. 1989