Resulullah Herkesten Öncedir

..Uhud'dan dönerken, Medine'li bir kadın var. Bu savaşta hem babasını, hem ağabeyini, hem kocasını kaybetti. Taziyeye gittiler. "Rasulullah'tan ne haber, bana ondan haber verin" dedi. "Hayattadır" dediler. "Gösterin" dedi, gösterdiler. Görünce "Ya Resulullah! Feda olsun her şey sana" dedi. "Babam da gitti, kocam da gitti, abim de gitti. Sen başımızda olduktan sonra ya Resulullah, gam yemem" dedi. Hayran oldular imanına. İman budur, Allah bu imandan bir neşe versin. Bu iman denizinden katreler ihsan eylesin inşaallah.

Cüleybib'in Hikâyesi

 Gönlümü çelen, gönlümü istila eden, zikriyle hayat bulduğum kıssalardan birisi Cüleybib'in hikâyesidir. Cüleybib isminde, köle iken azad edilen, fakat cismen, yapı itibarıyla zayıf bir delikanlı vardı. Azad edilmiş, serbest olmuş...

Peygamber Efendimize(SAV) geldi, kemal-i samimiyetle "beni evlendir" dedi. Peygamber-i zişan yetimlerin de babası, gariplerin de babası... Yıkılan evlerin, yuvaların hamisi... "Pekâlâ" buyurdu. Ashab-ı kirama sordu Peygamber Efendimiz. "Kimin kızı var bu yavruya?" "Ya Resulullah! Filanın kızı var, saliha bir kız, iyi bilinir."dediler. Bizzat cübbesini giydi. Bastonuna dayandı, gitti."Kızınıza dünür geldim" dedi, anaya babaya..Peygamber dünür geliyor.

- "Kime Ya Resulullah?" dediler.

- Cüleybib diye bir yavrum var benim"

 - Köleydi, satıldı, sonra azad oldu, o mu?

- Evet... - Ehh bir düşünelim Ya Resulullah.

- Düşünün, haber verin bana" buyurdu.

Kız sordu:

-Anne, Resulullah niçin gelmiş?

-Kızım Cüleybib diye biri varmış. Köle imiş, azad olmuş. Ona seni istemeye gelmiş.

-E, ne dediniz?

-Düşünelim dedik.

-Anne, Resulullah gelir de, düşünelim olur mu? Nasıl bir iman bu yahu?

Baba koÅŸar;

-Razı olduk Ya Resulullah.

Cüleybib evlendirilir ve o da Uhud'da şehid olur. Ashab-ı kiram rivayet ediyorlar: "Yaralıları şehit olanlardan ayırdık. Baktık Resulullah'ın yaralılar içinde telaşlı telaşlı bir çırpınışı var. Birisini arıyor. Sorduk "Ya Resulullah kimi arıyorsunuz?" Buyurdular "Cüleybibimi arıyorum." Buldular...Yedi kafiri öldürmüş, sekizincide şehit olmuş. Kucağına almış, Peygamberimiz, kabrine indirmiş. Sahabe diyor ki: "Keşke Cüleybib olsaydık" dedik..

Onun için, büyük şairimiz Mehmed Akif Çanakkale şehidine derki:

"Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın.

Gömelim gel seni tarihe desem, sığmazsın.

Ey ÅŸehidoÄŸlu ÅŸehid, isteme benden makber.

Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber."

Buraya işaret eder. Bir Akif daha yetişmiyor diyorlar. Bu kültür işidir yahu... Sana bir türbe yapmak isterim ey şehid, fakat Peygamber-i zişan kucağını açmış. Peygamber-i zişanın kucağına hangi türbe muadil ve müsavi olabilir? Muhammed Mustafa bekliyor seni. Sana ağuşunu açmış duruyor Peygamber."

Fakir derim ki; bu şiirde fevkalade hassas bir nokta daha var. Şehide diyor ki: "Ey şehid oğlu şehid." Sade sen değilsin şehid olan, imana gönül veren. İmanı için, Kur'an'ı için ölen sade sen değilsin. Baban da bu uğurda gitti. Sen şehid oğlu şehitsin. Dul bıraktığın hanımın, öksüz bıraktığın yavruyu beşikte sallarken şöyle der: "Allahım! Niyazım, yavrum da inşaallah babası, dedesi gibi şahid olacak" der. Bu milletin imanı buydu. Allah tekrar o imanı nasip eylesin, İhya eylesin, muhafaza buyursun İnşallahu Teala... Allah cümlenizden razı olsun. Başınızı ağrıttım. Lillahil Fatiha...