Asrın fikir adamı Üstad Bediüzzaman bir gün kırlarda dolaşıp tefekkür ediyormuş.

Dolaşırken, adına çingene denen, esmer vatandaşlardan oluşan bir grup insana rastlamış. Bu insanlar hemen Üstad’ın etrafını sarıp ona saygı göstermişler ve tazimde bulunmuşlar. Tabii bu ara bir de hallerini ona arz ederek dert yanmışlar. Demişler ki:

-Efendim gördüğünüz gibi biz bir yerde devamlı duramıyoruz. İki de bir yer değiştiriyoruz. Yarın öbür gün buralardan da gideriz.

-Üstad onların halet-i ruhiyelerini rencide etmeden onlara cevap olarak şu güzel değerlendirmeyi yapmış:

—Siz dünyanın fani olduğunu anladığınız için ona bağlanıp kalmıyorsunuz. Bunun içindir ki diyar diyar dolaşıyorsunuz.

Bediüzzaman’ın “hüsnü talil” anlatımıyla, yani bir hususa daha güzel bir neden bularak onunla açıklama sanatıyla verdiği bu ustaca cevap, esmer vatandaşları hem keyiflendirmiş hem de düşündürmüş.

Gerçekten de dünya fanidir. Sadece çingeneleri değil aslında bütün insanları arkasından diyar diyar dolaştırır. Fakat kimseye yar olmaz. Onun için halkımız “Sultan Süleyman’a kalmayan dünya sana mı kalacak?” demiştir.

Halkımız bu konuda şöyle bir değerlendirme de yapmıştır:

-Dünya öyle bir kızdır ki herkese göz kırpar ama hiç kimseyle evlenmez.