Soru: Allah Resulünün (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) İslam’ı tebliğ ederken karşılaştığı hakaret ve işkencelerin bir kısmından bahseder misiniz?

Cevap:

1) Olaylardan uzun boylu bahseden İbni Hişâm diyor ki, Ebu Talip vefat edince Kureyş onun hayatında Allah’ın Reûlüne ( Sallâllahü Aleyhi Vesellem) yapmaya cesaret edemedikleri eziyetleri yapma fırsatı buldular. Hatta Kureyş’in akılsız ve ölçüsüzlerinden bir taşkın önüne çıktı ve Allah Resulünün( Sallâllahü Aleyhi Vesellem) başına toprak saçtı. Allah Resulü ( Sallâllahü Aleyhi Vesellem) bu vaziyette evine girmiş ve kızlarından birisi gözyaşları içinde bu toprakları yıkayıp temizlemişti. Allah Resulü ( Sallâllahü Aleyhi Vesellem) ona, “kızım ağlama, Allah babanı kurtaracak” diyordu.

2) Bu olayı İbni İshak rivayet etmiştir. Allah Resulü (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) Tâife gelip Sakîf Kabilesinin ileri gelenleri ile toplantı yaptıktan sonra, Sakîf ayak takımını ve kölelerini üzerine salarak ona sövüp saydılar. Mübarek ayaklarını taşa tutarak kanlar içinde bıraktılar. Zeyd b. Hârise kendini ona siper ediyordu. Hatta o kadar ileri gitmişlerdi ki başında sayısız yaralar açılmıştı. Tabaka-ı İbni Sa’d c:1,s:196

3) Münafıkların uydurduğu ifk(iftira) şayiası ile Rasul-û Ekrem ( Sallâllahü Aleyhi Vesellem)’ in iffet ve ismet timsali zevcesi (eşi) Hz.Âişe (Radıyallahû Anhû) etrafında uyandırdıkları şüphelerle ona reva gördükleri eziyetlerdir ki, onlar bununla her şeyden üstün saydığı şeref ve haysiyetini lekelemek istiyorlardı.

4) Kureyş’ ten bazıları (o da Ukbe İbn Muayt’tır) daha ileri giderek Allah Resulünün (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) boynuna bir paçavra geçirip onu feci şekilde boğmak istemesidir.

5) Allah Rasûlünün (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) divan-ı ilâhîde, namazda ayakta durduğu sırada sırtına pislik atılması...

6) Allah Rasûlünün (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) aralarında yürürken veya meclislerinde beraber otururlarken yüzüne karşı göz, kaş işareti yapmaları ve çeşitli çeşitli şekillerde alay etmeleri hep bu eza ve cefa cümlesindendir.

Siret kitapları Allah Resulüne (Sallâllahü Aleyhi Vesellem) ve ashab-ı kiramına (Radıyallahû Anhûm ecmaîn) yapılan çok çeşitli eza ve cefalarla doludur. O kadar ki İslâm’a davet yolunda ölen ölmüş, kör olan kör kalmıştır.