Büyük Kostantin'in torunudur. Amcası Kostas tarafından imparatorluğa nasb olunmuştu. Dedesi Hıristiyanlığın kurucusu olduğu ve babası da buna bağlı olduğu halde Polyanus putperest idi. Buna sebep de, küçük yaştan beri felsefeye karşı olan merakı idi.

Bu arada Atina'ya giderek felsefe tahsili de yapmıştı. İşte bu hal içinde, esasen Hz. İsa'dan sonra tahrif edilerek safsatalarla dolu hale gelen Hıristiyanlık, onun aklını tatmin etmez olmuştu. Fakat bunu imparator oluncaya kadar gizledi. İktidarı eline geçirdikten sonra ise; artık buna lüzum görmedi. Ve yalnız bozulmuş Hıristiyanlığa karşı değil, onun kurucusu diye Hz. İsa'ya da yan bakmaya ve onunla alay etmeye kalkıştı.

Hıristiyanların mallarına ve kilise evkafına el koydu. Bununla da yetinmedi, kiliseleri tahrip etti. Hıristiyan dinine bağlı 'kalanları yakalatıp idam ettirdi. Mallarını ellerinden aldığı Hıristiyanlarla alay eder; İncil: «Cennet fakirlerindir» diyor. «Ben de Hıristiyanlar cennete girsinler diye mallarını alarak onlara iyilik ediyorum.» derdi. Hıristiyanlığı reddeden bir de kitap da yazmıştı.

Fakat saltanat ona da yar olmamıştı. Onun aşırı akılcılığı ve feylesofluğu, onun saltanatını uzatamamıştı. Roma ülkelerinin bütününe sahip olduktan sonra ancak iki sene yaşayabilmişti.- Halkın kendisine «Barabtis» de dediği bu zalim hükümdarın başına da İlâhi adalet, İran şahını çıkarmıştı. İran şahı Şâpur ile Irak cephesinde harp etmek mecburiyetinde kalan Polyanus, orada düşman askerleri tarafından katledilmiştir.

Polyanus, ölürken bile Hz. İsa'ya karşı olan kinini yenememiş ve ona karşı oluşun cezası olarak öldürüldüğünün elem ve ıstırap hisleri içinde ölmüş, ölürken de vücudundaki kılıç darbelerinin açtığı yaralardan akan kanları avuç avuç gökyüzüne doğru saçmış ve: «Ey İsa, nihayet bugün sen beni mağlup ettin» diye haykırarak can vermiştir…