Yirmi Beşinci İddia: Tüm bu ipuçları ışığında yaşayabileceğim tek hayat, bir yalan üzerine harcanmamalı.

Hayat kısa. Tek hayatım var. Masallardaki gibi öldükten sonra yaşam yok. Bedenim fonksiyonlarını yerine getirecek güç bulabildiği sürece yaşayacağım. Bu hayatı, binlerce sene öncesinden uydurulmuş masallar uğruna neden harcayayım?

Şunun gibi bir sözü ateist düşünceye sahip herkes, dindar kişilerden defalarca duyar: "Tanrı yoksa biz bir şey kaybetmeyiz. Ama varsa, siz sonsuza kadar cehennemde yanacaksınız."

Bu yazıda anlattığım düşüncelerim üzerine bu soruya karşı, şu soruyu yöneltirim:

Ne kadar çok düşünürsem düşüneyim, bir tanrının var olma ihtimali, mantığıma uymuyor. Her düşündüğümde dinlerin insan uydurması olduğuna emin oluyorum. Bu durumda sizin düşüncenize göre (inanamadığım) cennete gidebilmek için; inanmadığım tanrıya inanıyormuş gibi yaparak, inanmadığım tanrıyı kandırmaya mı çalışayım?

Bir çelişki daha mı? Evet, Paradoks! :)

Cevabımız:

-Şunu biliriz ki, "her günah içerisinde küfre giden bir yol vardır. " Baştan aşağı suç makinesi gibi işleyen bir ateist kafanın küfürde karar kılması bu sırdan ileri gelmektedir.

"Allah onların(o küfürde direnenlerin) kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir. Gözlerine de bir perde inmiştir. Bunların hakkı büyük bir azaptır"(Bakara, 2/7)mealindeki ayetten ateistlerin durumunu anlamak mümkündür.

"Biz (özgür iradelerini kullanmak suretiyle hakkettikleri)cehennem için cinlerden ve insanlardan öyle kimseler yarattık ki onların kalpleri vardır ama bu kalplerle idrak etmezler, gözleri vardır onlarla görmezler, kulakları vardır onlarla işitmezler. Hasılı onlar hayvanlar gibi, hatta onlardan da şaşkındırlar. İşte asıl gafil olanlar onlardır"(Araf, 7/179) mealindeki ayette ise ateistlerin kendi elleriyle kazandıkları cehennemde ebedi olarak kalacaklarına vurgu yapılmıştır.

Yirmi Altıncı İddia: "Bir ateist boşluk hisseder mi? Yetişkin olmanın kurallarından biri anne-babalarımızdan ayrı yaşamaya başlamaktır. Ailemizi terketmek ne kadar boşluk içinde hissettiriyorsa, "tanrının insanları köleleştirmek için uydurulmuş bir masal olduğu gerçeği" ile yüzleşmek de başlangıç aşamasında bir boşluk oluşturuyor. O boşluk daha çok bilgilenerek, daha çok sorgulayarak kolayca dolduruluyor.

Cevabımız:

-Komünist Rusya'da doğup büyümüş ve sonra müslüman olmuş arkadaşlarımız vardır. Bizzat bunlardan "nasıl bir boşluk hissettiklerini" dinlemiştik.

Hatta onlardan birisi: "Benim okulda çok zeki bir arkadaşım vardı. Allah'a ve ahirete inanmamayı öğreten okulda dayanamadı kalbi çatladı ve öldü" demişti(bunun ismi bizde mahfuzdur).

-Bir zamanlar Türkiye'de bir dergi ateistlerin listesini yayımlamıştı. Daha sonra bu listede adı geçen yüksek makamlarda siyaset yapmış birisiyle(ismi bizde mahfuzdur) röportaj yapılmıştı. O kişi aynen şöyle demişti: "Ben bundan sonra gittikçe yaşlanıyorum, kendimi daha fazla yalnız hissederim. Onun için ben ateist değilim; Allah'a inanırım."