İstanbul'dan uzak kaldığım müddetçe bilhassa pire ve tahta kurusunun hasretini çekmiştim. Gerçi beni götüren vapurun süslü kamarasında yol arkadaşlarım sayısız hamam böcekleriyle ismini bilmediğim birtakım iğrenç kurtlardı. Fakat Marsilya'dan itibaren bütün dost haşerata bir müddet için veda etmek lazım geldi.

Paris, domuz eti yer, şarap içer ve Müslümanlığın emrettiği temizliklerin hiçbir çeşidini tanıyacak bir seviyeye henüz varmamıştır. Fakat buna rağmen, ne gariptir ki bu şehrin havası, keskin bir hela kokusu yerine, taze sonbahar güllerinin rayihasını andırır nebati, hafif, uçucu bir ıtır ile doludur. İnsan bağırsaklarının karanlıkları içinde kimyevi faaliyet gibi, Paris'in bütün kirli tahammuratı - her büyük şehirde olduğu üzere - beş duyudan hiç birisine aşikar olmaksızın, yeraltı yollarından birtakım uzak ve esrarengiz mansıplara dökülüp giderler.

Bu meyanda bit, tahtakurusu ve pire-içtimaî birer ayıp gibi - ortadan kaldırılmışlardır. Filitoks veya flit ilanlarına Paris'in hiçbir duvarı üzerinde tesadüf edemedim.

Fakat ne yalan söyleyeyim, Paris'te odaların tahtakurusuz ve yatakların piresiz oluşu, beni ilk günlerde rahatsız etmedi değil! Pisliği sevmemekle beraber, herkes gibi ta çocukluğumdan beri tanıdığım bu aziz aşinaların etrafımda eksikliği adeta hayatımın intizamını bir müddet için bozmuştu.

Artık geceleri ikide bir, bir iğne ucuyla dürtülerek uyanamaz ve zamanın seyrinden haberdar olamaz olmuştum. Bu kesintili uykular sayesindedir ki, senelerden beri geceleri kalkar, lambamı yakar, masanın önüne geçer ve uykum tekrar gelinceye kadar okurum, kitaplardan istifademin belki yüzde kırkını gecenin bu munis haşeratına medyunum. Piresiz Paris'te uykularım birer siyah kâbusa dönmüştü, sabahları gözlerimi hatırasız bir ölümden açıyor gibi olmuştum.

Her tarafta göze çarpan bu fiili temizliğe rağmen, Fransızca'da "bitli" sıfatının mevcut oluşu hayretimi celbetmişti. Fransızlardan bu garipliğin hikmetini sordum.

-Evet, dediler, bu kelimenin neye delâlet ettiğini bilmeden kullanırdık. Fakat Harb-i Umûmi'nin son senelerinde Paris içinde iki "bit" bulunabildi. Bu nadir yaratıkları hayvanat bahçesinde hayli müddet çoluk çocuğa teşhir ettiler. Tahtakurusu ve pireyi de ancak mamut gibi, nesli tükenmiş hayvan ırkları arasında tanırız."

Paris'ten döndüğümün ilk gecesi gözümü kapadıktan belküçük dostlarımın ortasıni yarım saat geçmeden, aşinalarımın ziyaretini haber veren bir acıyla uyandım. Sevimli bir pire, genç bir ceylan neşesiyle etrafımda sıçrıyor, bir tahta kurusu da gece mesai saatimin geldiğini haber vermek üzere, dost bir yürüyüşle yaklaşıyordu. Artık hayırsever küçük dostlarımın ortasındaydım. (1928)

Kaynak

Ahmet Haşim

Bize Göre

Anonim Yayıncılık

İst. 2017