138-139. KEBİRE: Dilencinin bir şeyi "Allah rızası için" diyerek istemesi ve ısrar etmesi.

Kendisinden istenenin de, darda olsa da bunu yerine getirmemesi. Peygamber (s.a.v), "Allah rızası için diyerek isteyen lanetlenmiştir, bu şekilde istenip vermeyen de lanetlenmiştir" demiştir. Hadisi, Taberânî rivâyet etmiştir.

Burada zekâtla ilgili bölümde geçen büyük günahlar bitti. Bunu oruçla ilgili olanlar takip edecektir.

IV. Oruçla ilgili bölümde geçen büyük günahlar 140. KEBİRE: Ramazan orucunu, bir gün bile olsa, kasden terk etmek.

Peygamber (s.a.v): "İslam'ın kulpu ve temelleri üçtür; İslam bunların üzerine kurulmuştur; kim bunlardan birini inkâr ederek terk ederse, kanı helâldir: Allah'tan başka ilah olmadığına şâhitlik etmek, beş vakit namaz ve Ramazan orucu." Hadisi, Ebû Ya'lâ hasen bir senedle rivâyet etmiştir.

141. KEBİRE: Ramazan'da gün ortasında hastalık ve yolculuk gibi bir mazereti olmadan cimâ' ederek veya başka bir şey ile oruç bozmak.

Tirmizî, Ebû Dâvûd, Nesâî, İbn Mâce, İbn Huzeyme ve Beyhâkî şöyle rivâyet etmişlerdir (lafız Tirmizî'nindir): "Kim Ramazan'da müsaadesi ve hastalığı olmadan bir gün oruç yerse, ömür boyu oruç tutsa onu kaza edemez." Hz. Ali ile İbn Mes'ud (r.a) bu hadisin zâhirini dikkate almışlardır.

142. KEBİRE: Mazeretsiz tutmadığı Ramazan orucunu geç kaza etmek.

Zira oruç yemekle fâsık olur. Derhal tevbe etmelidir ki fâsıklıktan çıksın. Tevbesi de ancak kaza etmekle sayılır. Onu da mazereti olmadığı halde geciktirirse, fâsıklıkta devam etmiş olur. Fâsıklıkta devam etmek de fâsıklıktır. İbn Hacer böyle demiş ve şunu ilâve etmiştir: Bu hüküm, mazereti olmaksızın terk ettiği ve kazasını geciktirdiği bütün vâcipler için de geçerlidir; meselâ bozduğu namazın ve haccın kazası gibi.

143. KEBİRE: Evli bir kadının, kocası yanında mevcutken, o râzı olmadığı halde üzerine derhal farz olmayan orucu tutması.

Peygamber (s.a.v): "Kadının kocası hazır iken oruç tutması helâl değildir; ancak kocası izin verirse oruç tutar. Kocası izin vermeden eve kimseyi alamaz," demiştir. Hadisi, Buhârî ile Müslim rivâyet etmişlerdir.

144. KEBİRE: Bayram günleri ve teşrik günleri oruc tutmak.

İmam Ahmed, Nesâî ve Hâkim şöyle rivâyet etmişlerdir: Ramazan bayramı günü, Kurban bayramı günü ve teşrik günleri (Kurban bayramının son üç günü) biz Müslümanların bayramıdır. Bunlar yeme ve içme günleridir. Bunun büyük günah olması, Allah'ın ziyafetinden yüz çevirme ihtimâlinden dolayı olabilir.

145-146. KEBİRE: Adanmış ve vakti daralmış itikâfı terk etmek yahut cimâ' gibi şeylerle itikâfı bozmak.

Bu ikisinin de büyük günah olması, Ramazan orucunda anlattığımıza kıyasla vâcip olup vaktinin dar olmasındandır.

147. KEBİRE: İtikâfta olmasa da mescidde cimâ' etmek.

Zira mescid, bu gibi şeylerden pâktır. Onu çer-çöp misâli şeylerle kirletmenin küfür olduğu da hadislerde geçmiştir. Çünkü kirletmekle mescidin saygınlığı çiğnenmiş olur.

Burada oruçla ilgili bölümde geçen büyük günahlar bitti. Şimdi de hacla ilgili bölümde geçen büyük günahlar gelecektir.

V. Hacla ilgili bölümde geçen büyük günahlar 148. KEBİRE: Gücü yettiği halde ölünceye kadar hacca gitmemek.

Peygamber (s.a.v), "Kim kendisini Beytullah'a ulaştıracak kadar azığa ve bineğe sahip olur da haccetmezse, ister Yahudi olarak ölsün, isterse Hıristiyan olarak ölsün, [hiç fark etmez]" demiştir. Hadisi, Tirmizî ile Beyhâkî rivâyet etmişlerdir.

149. KEBİRE: Kasden ve iradesi dâhilinde hacda veya umrede ihrâmdan çıkmadan cimâ' etmek.

Bunun büyük günah sayılması, Ramazan'da oruç bozmağa kıyas edilmesinden dolayıdır.

150. KEBİRE: Hac veya umre yapan bir kişinin eti yenen vahşi kara avını kasden öldürmesi, isterse o hayvan insana alışmış olsun.

Allah Teâlâ bu konuda şöyle buyurmuştur: "Ey iman edenler, ihrâmlı iken av öldürmeyin. İçinizden kim onu kasden öldürürse, Kabe'ye ulaşan bir hediye olmak üzere, öldürdüğü hayvanın bedelini ceza olarak verir. Buna da içinizden adâlet sahibi iki kişi karar verir. Yahut keffâret olarak fakirleri doyurur, veyahut onun kadar oruç tutar; ta ki yaptığı şeyin vebâlini tatsın. Allah geçmişte olanları affetmiştir. Kim avlanmağa geri dönerse, Allah ondan intikâm alır. Allah güçlüdür, intikâm alıcıdır," (Mâide Sûresi, 95).

151. KEBİRE: Kocası izin vermediği halde bir kadının hac veya umre için ihrâma girmesi.

Bunun büyük günah sayılması, kadının yanında mevcut olan kocasının izni olmadan nâfile oruç tutmasına kıyasladır.

152. KEBİRE: Beytullah'ın haram bölgesini helâl saymak.

Hâkim şu hadisi rivâyet etmiş ve onun sahîh olduğunu söylemiştir: "Bir adam: Ya Resûlallah, büyük günahlar nelerdir? diye sordu. O da; Dokuz tanedir, dedi: Allah'a şirk koşmak, fâiz yemek, namuslu kadına iftirâ etmek, müslüman olan ana babaya karşı gelmek, büyü yapmak ve diri iken de ölü iken de kıbleniz olduğundan dolayı haram olan Beytullah'ı helâl saymak."

153. KEBİRE: Mekke'nin hareminde haktan sapmak.

Allah Teâlâ, "Kim orada zulüm ile haktan sapmak isterse, ona acı bir azap tattırırız." (Hac Sûresi, 22) buyurmuştur.

154. KEBİRE: Peygamber'in (s.a.v) şehri olan Medine halkını korkutmak.

Taberânî güvenilir bir senedle şöyle rivâyet etmiştir: "Allahım, kim Medine halkına zulmeder ve onları korkutursa, sen de onu korkut. Allah'ın meleklerinin ve bütün insanların lâneti onun üzerine olsun. Allah onun farzını ve nâfilesini kabul etmesin."

155. KEBİRE: Medine halkına kötülük düşünmek.

Peygamber (s.a.v), "Kim Medine halkına kötülük düşünürse, mutlaka Allah onu cehennemde kurşun gibi yahut tuzun suda erimesi gibi eritir," demiştir. Hadisi, Müslim rivâyet etmiştir.

156-157. KEBİRE: Medine'de günah işlemek yahut günah işleyeni barındırmak.

Peygamber (s.a.v): "Kim Medine'de günah işler yahut günah işleyeni barındırırsa, Allah'ın, meleklerin ve insanların lâneti onun üzerine olsun. Allah kıyâmet gününde onun ne bir farzını ne de bir nâfilesini kabul eder," demiştir. Hadisi, Buhârî ile Müslim rivâyet etmiştir.

158-159. KEBİRE: Medine'nin ağacını veyahut otunu kesmek.

Çünkü Müslim tarafından rivâyet edilen bir hadiste, "Ya Resûlallah (s.a.v)! Allah Medine'yi haram (yasak bölge) kıldı mı? dediler. O da: Evet, haramdır, yaş ot koparılmaz; kim bunu yaparsa, Allah'ın, meleklerin ve bütün insanların lâneti onun üzerine olsun, dedi."

Burada hac ile ilgili bölümde geçen büyük günahlar bitti. Arkasından kurban, kurban kesilecek hayvan ve akîka ile ilgili bölümde geçen büyük günahlar gelecektir.

VI. Kurban ve akîka ile ilgili bölümde geçen büyük günahlar 160. KEBİRE: Kurban vâciptir diyenlere göre gücü yettiği halde kurban kesmemek.

Peygamber (s.a.v), "Kim mâlî imkân bulur da kurban kesmezse, namazgâhımıza gelmesin," demiştir. Hadisi, Hâkim merfû olarak rivâyet etmiştir.

161. KEBİRE: Kurbanın derisini para kazanmak maksadıyla satmak.

Çünkü Peygamber (s.a.v): "Kurbanının derisin satanın kurbanı yoktur," demiştir.

162. KEBİRE: Canlı hayvanın burnu yahut kulağı gibi bir yerini keserek işkence etmek.

Peygamber (s.a.v): "Kim bir canlıya işkence ederse, Allah da kıyâmet gününde ona işkence eder," demiştir. Hadisi, İmam Ahmed rivâyet etmiştir. Râvileri güvenilir ve meşhurdurlar.

163. KEBİRE: Hayvanın yüzünü dağlamak.

Müslim şöyle rivâyet etmiştir: "Peygamber (s.a.v) yüzü dağlanmış bir merkep gördü. Bunu yapana Allah lânet etsin, dedi."

164. KEBİRE: Hayvanı hedef dikmek.

Buhârî ile Müslim, İbn Ömer'den şöyle dediğini rivâyet etmişlerdir: "Resûlullah (s.a.v) canlı bir hayvanı atış hedefi olarak kullananlara lânet etti."

165. KEBİRE: Hayvanı boş yere öldürmek.

Nesâî ile Hâkim Peygamberimizden şöyle rivâyet etmektedirler: "Bir insan serçe veya daha küçük bir hayvanı haksız yere öldürürse, Allah kıyâmet günü ona bunu mutlaka sorar."

166. KEBİRE: Bir hayvanı güzelce öldürmemek veya güzelce boğazlamamak.

Müslim ve Sünen sahipleri şöyle rivâyet etmiştir: "Allah her şeyin güzel yapılmasını yazdı; binaenaleyh öldürdüğünüz zaman güzel öldürün, boğazladığınız zaman güzel boğazlayın. Bıçağınızı keskinleştirin, kestiğiniz hayvanı rahat ettirin."

167. KEBİRE: Allah'tan başkasının adını anarak kesmek.

Allah Teâlâ: "Üzerine Allah'ın adı anılmayandan yemeyin, o pistir," buyurmuştur. Aynı şekilde Allah Teâlâ: "Yahut da Allah'tan başkası adına kesilen pis şey gibi," demiştir.

168. KEBİRE: Hayvanı lüzûmsuz yere başı boş salıvermek.

Çünkü bunda cahiliye âdetine benzeme vardır. Peygamber (s.a.v) bu hususta tehdit ederek: "Hayvanını başı boş salıveren bizden değildir," demiştir.

169. KEBİRE: Krallar kralı (Şehinşah) gibi aşırı ad takmak.

Peygamber (s.a.v): "Kıyâmet gününde Allah katında en nefret edilen ve en kötü adam, krallar kralı adını taşıyan kimsedir. Allah'tan başka kral (mülk sahibi) yoktur," demiştir. Hadisi, Müslim rivâyet etmiştir.

Burada kurbanlık kesilecek hayvan ve akîka ile ilgili bölümde geçen büyük günahlar bitti; bunu yiyeceklerle ilgili bölümde geçen büyük günahlar takip edecektir.

-devam edecek-