Son devrin mümtaz âlimlerinden merhum Muhammed Emin Er Hocaefendi'nin (v. 2013) "Hatıralarım" adlı kıymetli eserinde, merhumun oğlu İbrahim Er beyefendi babasının son günlerini çok güzel ve etkileyici bir üslupla bize aktarmış. Gerçekten etkilenmemek mümkün değil. Bu ibretler yüklü hatıratı tüm kardeşlerimize tavsiye ederim. İnşallah birkaç hafta bu hatırattan nakillerde bulunacağız.

Bereketli ömrünü ilim ve irfana adayan Hocaefendi'nin son günü hakkında oğlu İbrahim Bey şunları yazmış;

"Yaklaşık dört gün kaldı yoğun bakımda. Durumunun biraz düzelmesi ve kendi isteği üzerine odasına alındı. O gün oldukça iyiydi. Balkonda dolaştı ve yemek yedi. Ama etrafındakilere ve aile efradına;

"Benim iyi olduğuma bakmayın. Bu, benim aranızdaki son günüm" dedi.

Çünkü bir gün önce Rasulullah'ı görmüştü rüyasında. Rasulullah cuma günü buluşacakları müjdesini vermişti.

Ardından, sevdiklerine haberler gönderdi. Bazılarından dua talep etti. Akşama doğru ise;

-Ben bu gece öleceğim. Beni mutlaka Cuma günü Gaziantep Nuri Mehmed Paşa camisine defnedin" dedi.

Ardından, akşamın bir an önce olması için sabırsızlanmaya başladı. Sürekli "akşam namazına ne kadar var?" diye soruyordu. Sanki sevgilisine bir an önce kavuşmak için acele diyor gibiydi.

Nitekim söylediği gibi oldu. Akşam on buçuk civarı fenalaştı. Kalbi durdu. Yine yoğun bakıma alınıp cihaza bağlandı. Gece 01.10 civarında ruhunu teslim ettiği haberi iletildi ailesine. Vasiyeti gereği cenazesini Hasan Erkaya ve Veli Aytek yıkadı."

Kaynak

Muhammed Emin Er

Hatıralarım

s. 332

M.G. V Yayınları

Ankara 2017, 5. baskı