Eski İran'da üyelik şartı çok düşünmek, az yazmak ve çok az konuşmak olan "Suskunlar Meclisi" adlı bir topluluk vardı. Üye sayısı 30 kişiyle sınırlıydı. Günün birinde suskunlar meclisindekilerden biri vefat edince, Molla Câmî aday olmak üzere meclise geldi. İsmini bir kâğıda yazarak kapıcı vasıtasıyla başkana gönderdi.

Fakat meclis vefat eden zat yerine yeni bir kişiyi üyeliğe almışlardı. Başkan, bir bardağı tamamen doldurarak Molla Câmî'ye gönderdi. "Bir damlaya dahi yer yok" demek istiyordu. Bunun üzerine Molla Câmî, oracıktaki bir gül dalından küçük bir yaprak koparıp suyun üstüne koyuverdi. Bardak taşmamıştı. Bunu içeri gönderdi. Meclistekiler bu kibar cevabın manasını anlamışlardı.

Başkan listeye Molla Câmî'nin adını ekledi. Otuz sayısının yanına bir nokta koyarak 300 yaptı. Bunu yapmakla, hazretin katılımıyla meclisin değerinin on kat daha arttığını belirtmiş oluyordu. Molla Câmî ise sağdaki sıfırı silerek sola koydu ve 030 yazdı. Böylece bardağı taşırmadığı gibi, o meclisin yapısını da etkilemeyeceğini söylemek istiyordu. Üyeler bunu görünce saygıyla suskunlar meclisinin yeni üyesini selamladılar.

Kaynak

Semerkand Takvimi, 2015