Unutmak çok kötü bir şeydir. Bu gün çarşıdan gelirken bir yerde arabayı park edip bir iki şey alıp geri dönecektik. Aldık alacaklarımızı; fakat geri dönerken on beş yıldır görüşmediğimiz bir tanıdıkla karşılaştık. Merhabalaşıp hal hatır sorduktan sonra üç beş dakika ayaküstü muhabbet ettik. Sonra vedalaşıp ayrılınca o çarşıya doğru gitti, biz de eve doğru yürüdük. Yaklaşık on on beş dakika yürüdükten sonra; arabayı, park ettiğimiz yerde unuttuğumuzu fark ettik. Doğrusu insan böyle bir durumda çok bozuluyor. Hemen dönüp geldiğimiz yolu geri yürümeğe başladık. Derken on beş yirmi dakika sonra arabaya ulaştık.

Bazen de çarşıya gidip bir şey aldığımızda kredi kartını evde unuttuğumuz aklımıza gelir, bozuluruz, üzülürüz. Kimi zamanlar da bankaya maaş çekmeğe gideriz de maaş kartını evde unuttuğumuzu hatırlarız, sinirleniriz, kızarız. Pantolon değiştirdiğimiz için cebimizde beş kuruş olmadan, bakkaldan aldığımız bir ekmeğin bile parasını veremediğimiz zamanlar olur, kahroluruz.

Unutmak zordur doğrusu.

Unutmaların en zoru ise ahireti unutmaktır. Düşünün bir kez, siz arabayı bu dünyada unutarak ahİrete gitmişsiniz. Bir daha dönüşü yok ki arabanızı alıp götüresiniz.

İnsanın ruhu, insanın manevi hayatı; insanın maddi vücudunun arabasıdır. Her ne kadar görünüşte maddi biyolojik vücut, ruhlu manevi vücudu taşıyor olsa da aslında insan vücudunu taşıyan ruhtur. Mesela bilim adamlarının ruhu, vücutlarını kat kat aşan büyüklüğe sahiptir. Mesela ihtiyarların ruhu yıpranan eskimiş bedenlerinin aksine daha çok tecrübeye sahiptir ve hayatı daha çok yaşamak ister.

Her insan, ruhunu değerlendirirse elbette ki bedeninden daha büyük daha değerli bir varlığa ulaşır. Artık onun ruhu, bedenini de içine alan bir araba gibidir. Gel gör ki bir kısım insanlar ruhunu değerlendirmez de hep bedeni için çalışır. İşte o insanlar öldüklerinde yani bedenleriyle bu dünyadan göçüp gittiklerinde, ruhlarını bu dünyada unuturlar. İşte onların dönüp buradaki ruhları olan arabalarını alıp götürme şansları yoktur. Hem dönseler dahi arabalarını hangi yıl, hangi gün; hangi mahallede ve hangi caddede unuttuklarını hatırlayamazlar. Çünkü unutulan ruh, bir zamanda, bir yerde ve bir defa da unutulmuş değil ki hatırlansın? 

İnsanların dünyada yaşarken ruhlarını unuttukları yerlerin ve zamanların haddi var hesabı yoktur. Bir ömür boyu ihmal edilen ve her gün bir yerde unutulan ruh, nerede nasıl bulunabilir?