Bir okulda sınava giren öğrencilere denilse ki: "Şu sağdaki geniş sınıfta sınava girerseniz, orada bu sınavın başında bu konuda etkili ve yetkili olan bir görevlinin gözetiminde sınav olacaksınız. O, size bu sınav sorularıyla ilgili bilgi verecek, yardımcı olacak. Hatta sizin adınıza bile soruları cevaplama yetkisi olacak. Ancak şu dar ve küçük sınıfta da isteyenler tek tek sınav olacak."

Şimdi kendi kendimize düşünelim, acaba öğrenciler hangisini tercih eder? Elbette ki büyük ve geniş sınıfı, elbette ki kendilerine yardımcı olanların sınıfını tercih ederler. 

İşte, Müslümanların namazlarını kılmaları da bu sınava benzer. Gökyüzü gibi büyük, geniş kubbeli ve kalem gibi narin, uzun minareli camilerde bir bilenin gözetiminde ve onun arkasında cemaatle namaz kılmak, elbette ki insanın küçük odasında tek başına namaz kılmasından daha kolaydır ve daha çok puana sahiptir.

İsterseniz bu konuya bir örnek daha vererek meseleyi daha iyi açıklamış olalım:

Bir insanın çalıştığı bir iş gereği bir nehrin karşı kıyısına günde beş defa geçmesi gerektiğini düşünelim. Bir de onun gibi onlarca kişinin de aynı iş yerine günde beş defa gidip geldiğini farz edelim. Bu gidip gelenlerin vasıtası onar kişilik botları olsun ve bu çalışanların hepsi de çok iyi yüzücü olsun. Bunların hepsinin yüzme bilmesine rağmen botlarla gidip gelmeği seçmesine karşılık sadece birisinin "Ben yüzme biliyorum, bota binmeme gerek yok, ben yüzerek gidip gelebilirim." demesi ve günde beş defa ırmağı yüzerek geçip gelmesi mi acaba daha sağlıklı ve kolay olur, yoksa bir gruba katılarak bir bota binip gidip gelmesi mi daha sağlıklı ve kolay olur?

İşte cemaatle namaz kılma hareketi, kaptanı imam olan mescit botuna binerek en emin arkadaşlarla birlikte seni her türlü tehlikeye karşı koruyacak olan ani bir boğulma tehlikesinde çekinmeden sana ellerini uzatarak seni kurtaracak cemaat duasını alarak, bir sel gibi akıp giden zaman ırmağının bir gününde, suyu beş defa, karşıya geçme hareketidir.