HZ. ENES BİN MALİK'İN KAŞINI HİLAL ZANNETMESİ

Üstad Bediüzzaman, 15. Sözün Zeylinde; "Hem tebaî, sathî bir nazarla bakılsa, gayet muhal bir şey, mümkün görünebilir. Bir zaman bir ihtiyar adam Ramazan hilâlini görmek için semaya bakmış. Gözüne bir beyaz kıl inmiş. O kılı Ay zannetmiş. Ay'ı gördüm demiş. İşte muhaldir ki; hilâl, o beyaz kıl olsun" (Sözler s: 188) der. Aynı misali Lemaat, İşarat'ül İ'caz, Mesnevi-yi Nuriye adlı eserlerinde de verir üstad..

Bu hadise, meşhur sahabe Enes bin Malik(r.a) hazretlerinin başından geçmiş. İbn-i Hallikan'ın Vefayât'ül Â'yan adlı eserinde yazdığına göre, Enes hazretleri yerleşmiş olduğu Basra'da ve yüze yakın veya fazla olduğu bir yaşta, Ramazan hilalini rü'yet ve isbat için çıkanlarla beraber çıkmış.

Birdenbire "işte hilal" diye ufka işaret etmiş. Orada bulunanlar bakmışlar, hilali görememişler. Basra'nın meşhur ve zeki kadısı İyas, Hazret-i Enes'in yüzüne bakmış, ağarmış kaşlarından beyaz bir kılın kıvrılıp gözüne doğru indiğini görmüş ve işi anlamış. Enes'in kaşını sıvayıp o kılı düzelttikten sonra;

-Ey Ebu Hamza! Bir daha bak, görebiliyor musun? diye sormuş.

-Kaybolmuş, şimdi göremiyorum cevabını vermiş.

PEYGAMBER EFENDİMİZİN HATALARI DÜZELTME İNCELİĞİ

Rasulullah'ın(aleyhissalatu vesselam) fetanetin önemli bir yönü de, hataları düzeltmekte inceliğidir. Bu konuda yüzlerce misal arasından üçünü nakletmek istiyoruz;

*Resul-i Ekrem, Huneyn gazasından avdet ederken namaz kılmak için bir tarafa çekilmiş ve ezan okunmasını istemişti. O sırada henüz Müslüman olmayan Ebu Mahzure adlı genç biri, arkadaşlarıyla birlikte et pişiriyordu. Ezan sesini duyunca bağıra çağıra, arkadaşlarıyla birlikte ezanı taklit edip alay et­meye başladılar. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem hepsini çağırtarak her birine ezan okuttu. Ebû Mahzûre'nin (r.a) sesi güzeldi. Sesini beğendi ve önüne oturttu. Elini başına koyup okşadı ve onun için bereket duasında bulundu. Sonra ezanı öğreterek, "Git, bu şekilde Kâbe'de ezan okuyacaksın " buyurdu.

*Sahabeden biri anlatmıştır:

"Çocukluğumda ensarın hurmalığına gider, taş atarak hurma düşürürdüm. İnsanlar beni tutup Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'in huzuruna götürdüler.

Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem;

"Neden taş atıyorsun?" deyince,

"Hurma düşürmek için atıyorum" dedim.

Bunun üzerine Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem;

"Yere düşmüş hurmaları ye, taş atma" buyurdu. Bunu dedikten sonra başımı okşadı ve dua etti."

 *Abbâd b. Şurahbil Medine'de bir sahabiydi. Bir ara kıtlık olmuştu ve çok acık­tığı için birinin hurma bahçesine girdi ve hurma salkımını kopararak birazını yedi, birazını da eteğine koydu. Bahçe sahibi görünce onu yakalayıp dövdü ve elbisesi­ni aldı. Abbâd b. Şurahbîl'i de yanına katarak Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem'e şikâyete geldi. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem bahçe sahibine dönerek:

"Bu çocuk cahillik etmiş. Sen ona nasihat etmeliydin. Fakat çocuk açtı, onu yedirip karnını doyurmalıydın" buyurdu. Sonra elbisesini geri verdirdi. Onun aldığı hurma mukabilinde, altmış sa buğdayı da bağ sahibine verdi.

 Kaynaklar

1-Tahir'ül Mevlevi, Şerh-i Mesnevi, cilt: 6, Şamil Yayınevi, İst.

2-B.Said Nursi, Sözler, rnk yayınları, İst. 2005

3-Mevlana Şibli Numani, Siretü'n Nebi, İngilizceden Türkçeye tercüme; Asr-ı Saadet, Cilt: 2, mütercim; Ömer Rıza Doğrul, Eser Neşriyat, İst. 1978