Şu fani dünyada benim en çok sevdiğim şahsiyetlerden biri de, hiç şüphesiz İslam ve İstiklal şairi Mehmet Âkif Ersoy'dur.
-Neden? Diye soranlara vereceğim cevap, kurduğum cümlenin içindedir; o da şudur: Âkif bir İslam ve İstiklal şairidir. Aynı zamanda o, bir İslam ve istiklal bülbülüdür; ey sevgili kardeşlerim, siz ve vatanınız da o bülbülün güzel kokan, her tarafa güzel kokular saçan güllerisiniz.

Bülbül gülün aşkıyla nasıl ağlamış ve çağlamışsa Âkif de sizin için, vatanınız için, dininiz, devletiniz için, bayrağınız ve sancağınız için, iffet ve ahlakınız için, değerleriniz ve kültürünüz için hayat boyu ağlamış, çağlamış ve ciğerleri dağlamıştır. Bir Müslüman olarak biz onu ve onun gibileri sevmeyeceğiz de kimi seveceğiz?

Hekimoğlu İsmail'in güzel bir tesbiti var. Der ki: "14 asırlık İslam tarihi içinde Müslümanlar tatlı ve acı günler yaşamıştır. En acı günlerinde en büyük adamlarını yetiştirmiştir. Osmanlıların en karanlık günlerinde Allah'ın lütfettiği Namık Kemal, Ahmet Naim, Elmalılı Hamdi Yazır, Bediüzzaman Said Nursi ve Mehmed Akif Ersoy yetişmedi mi?

Hasan Basri Çantay da Mehmet Âkif'i anlatırken diyor ki: "Evet, ona tam bir 'İslam şairi' diyebiliriz. Kuvvetli, imanlı ve ateşli bir İslam şâiri."

Âkif, neden en çok sevdiğim şahsiyetlerden biridir? Çünkü o, bana ve bu ülkenin çocuklarına, siz sevgili gençlere: Ezelî ve ebedî sevgilimiz olan Allah'ı sevdirdi. Allah aşkını işleyen belli başlı bir şiirini bulamayabilirsiniz. Ama o, kaleme aldığı her şiirini, yazdığı her yazısını Allah aşkıyla, Allah sevdasıyla yazdı. İlahî aşk, onun hayatı, yazı ve şiirlerinin de ruhu oldu.
"Her zerrede ahengi celalin duyulurken, / Her nağmede binlerce lisan nâtık olurken
Cilvendeki esrar nasıl kalmada muzlim? / Ey nur-i uluhiyetinin zıllı: Avalim."

Süleyman Nazif onu anlatırken diyor ki:'Mehmed Âkif, yalnızca Cenab-ı Hakk'a, Hz. Peygamber'e, geçmiş büyüklere, topluma ve insanlığa ilan-ı aşk etti. Canandan, hicrandan şikâyet etmek yerine milletine dokunan mahrumiyetlerden, sefaletlerden, özellikle İslâm'ın uğradığı musibetlerden feryad etti.'

Hasan Ali Yücel de onun hakkını şöyle teslim etmiştir: 'Mehmet Âkif her hadiseyi din açısından ele alır ve o gözle göstermeye çalışırdı. Adalet deyince hayalinde Hz. Ömer, şecaat deyince Hz. Ali canlanırdı. Onun için milletin her türlü felaketlerden kurtulup ereceği bahtiyarlığı gelecek günlerde değil, Geçmiş zamanlarda arardı.'

Çünkü Mehmet Âkif, kökü mazide olan bir ati idi. Mithat Cemal Kuntay, Mehmet Âkif'de gördüğü dört özellikten dolayı: 'Ben şu Mehmet Âkifleri sevdim' diyor ve onları şöyle sıralıyor:
1-Politikanın Müslüman'ı olmayan Mehmet Âkif'i
2-Hayatı boyunca bir tek yüzü olan Mehmet Âkif'i,
3-Eleştiriye, itiraza, tartışmaya, kusurlarını konuşmaya katlanan Mehmet Âkif'i,
4-Bir çocuk kadar temiz ve bir kadın kadar ince olan Mehmet Âkif'i.

A.Cerrahoğlu'nun tesbiti de önemli. Diyor ki: 'Mehmet Âkif, hiçbir zaman sarığın mânevî fikri atmosferinden sıyrılamadı ve hayatını seve seve şeriatın savunmasına vakfetti."
İşte bu meziyetlerinden dolayı Âkif, benim gibi milyonlarca Müslüman'ın sevgilisi oldu. 

Âkif neden en çok sevdiğim şahsiyetlerden biridir? Çünkü o, fazilet hissinin, üstünlüğün, güzelliğin ve iyiliğin ancak Allah'tan korkmaya bağlı olduğunu söyledi:
"Ne irfandır veren ahlaka yükseklik, ne vicdandır; / Fazilet hissi insanlarda Allah korkusundandır.
Yüreklerden çekilmiş farz edilsin de havf-i Yezdan'ın../ Ne irfanın kalır te'siri, katiyen ne vicdanın.

Âkif, bu mıralarıyla adetâ Allah Tealâ'nın:

إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ

ayetini tercüme ediyor. Ki âyetin meali âlisi şu: 'Allah katında en şerefliniz, Allah'dan en çok korkanlarınız, yani Allah'ın emirlerini yerine getirenleriniz ve yasaklarından da uzak duranlarınızdır.(Hucurat, 49: 13)

Âkif'i biz neden bu kadar çok sevdik?
Âkif, imanı bir cevhere benzetti. İmandan yoksun bir kalbin paslı yürek olduğunu söyledi ve şöyle dedi:
 'İmandır o cevher ki o cevher ki ilahî ne büyüktür / İmansız olan paslı yürek sinede yüktür '

Âkif, neden en çok sevdiğimiz şahsiyetler arasındadır?
Çünkü o bana âlemlerin rahmeti şanlı Peygamberimizi sevdirdi, bu konuda hiç kimsenin söylemediğini söyledi ve dedi ki:
"Dünya neye sahipse onun vergisidir hep / Medyun O'na cemiyeti medyun O'na ferdi
Medyundur o masuma bütün bir beşeriyyet / Ya Rab! Bizi mahşerde bu ikrar ile haşret

Bu mısraları hep okur geçeriz. Lütfen bu gün okuyup geçmeyelim. Durun hele bir düşünelim. Ne diyor burada Âkif? Neden herkes ve bütün kâinat Peygamber Hz. Muhammed'e (s.a.v) borçlu? Bunun anlamı ne? Borçlu olduğumuz bu insana borcumuzu ödedik mi? Nasıl ödeyeceğiz? Ne zaman ödeyeceğiz? Bunu düşünmeyelim mi? Seni her yerde düşüneni sen hiç düşünmeyecek misin? Dünyaya gelirken seni düşündü. Yaşarken seni düşündü, yerde seni düşündü, gökte seni düşündü. Dünyada seni düşündü. Ahirette seni düşündü. Sen onun derdi iken acaba o, senin ne kadar derdin oldu?

Âkif, neden en çok sevdiğim şahsiyetler arasındadır?
Çünkü o bana Allah'ın son mesajı, son çağrısı olan Kur'an'ı sevdirdi, Kur'an'ı yanlış anlayanları ve kullananları kınadı:
Ya açar nazm-ı celilin, bakarız yaprağına, / Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına,
İnmemiştir hele Kuran, bunu hakkıyla bilin, Ne mezarlıkta okunmak ne de fal bakmak için dedi.

Âkif, Kur'an'ın hastalar için indirilmiş bir kitap olmadığını da şöyle anlatır:
'Kur'an'daki şifa cahillerin anladığı gibi değildir. Fıkra meşhurdur ya:
Arab'ın biri uyuza tutulmuş develeri için, Hz. Ali'den (r.a) dua istemiş. Hz. Ali de (r.a): 'Uyuza karşı en etkili dua katran sürmektir. Git develerine katran sür' demiştir.
Bu sözüyle Hz. Ali (r.a) adeta: Develere katran sürmeden, onların iyileşmesi için dua edenin, tohumu ekmeden tahıl, evlenmeden evlat isteyenin duası kabul olmaz, demek istemiştir.

Âkif, neden en çok sevdiğim şahsiyetler arasındadır?
Çünkü o benim aziz milletimin kurtuluş destanını yazdı. Gönüllerimizi, bu mübarek Vatanın aşk ve sevdasıyla doldurdu.
'Bastığın yerleri "toprak" diyerek geçme, tanı! / Düşün, altındaki binlerce kefensiz yatanı!
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı; / Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.
Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ? / Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüdâ, / Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ.'
dedi. Sonra da:
'Sahipsiz olan bir vatanın batması haktır, / Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır' tavsiyesinde bulundu.