Sohbet: Esmadan Nasibini Almak

İzah: Prof. Dr. Şener Dilek

*Kastamonulu Mehmed Feyzi Efendi'ye "Kâbe-i kemâlâta uruc nasıl olur?" diye sormuştum. O da "üç şekilde" dedi:

1-Şeriat-ı Ahmediyye'nin getirdiği çizgiye mutabakat, o çizgiden sapmamak

2-Ahlak-ı Muhammediye ile tahalluk etmek

3-Esmadan nasibini almak.

Birincisi muttakilerin, ikincisi salihlerin, üçüncüsü de ariflerin yoludur" buyurmuştu.

Not: Şener Dilek bey, Marifet İklimi adlı eserinde(s: 162) bu ziyareti anlatıyor ve soruyu sadece kalbinden geçirdiğini belirtiyor.

*Esmadan nasibini almak nedir? Risale-i Nur ism-i Hakim gözüyle bize kainat kitabını okutturuyor. Bu bir başlangıçtır, güzel bir mazhariyettir. Ama olay sadece o boyutta kalsa çok nâkıstır.

*İsm-i Hakim'e mazhar olan bir nur talebesinin dünyasında;

 idrakta Fikret,(Fikri incelik, derinlik)

gözde İbret,

Lisanda Hikmet nebean eder.

*Üstad, "Ben bu seksen sene ömrümde, seksen bin zâtlardan ders aldığım halde" Lem'alar ( 200 ) demesi ibret manasınadır. Göz ibret ile kâinata bakınca, her şey ona bir ders hükmüne geçer.

*Bir insanın büyüklüğü dilinin altında saklıdır. Hz. Ali(r.a)

*İsm-i Hakim'den ders alan bir insanın davranışlarında itidal zuhur eder. Meşrebi, meşreb-i muvazene ve itidal olur. Hikmetin istihsali onun hayatında önem taşır.

*İbret ve hikmetten ünsiyete geçilir. Oradan da ittisale(bütünleşmeye)..

*İttisal iki türlüdür:

1-Kevni ittisal

2-Manevi ittisal

Kevni ittisalde, Müslüman kâinat kadar büyür. İnsan küçük bir âlemdir. Âlem de büyük bir insandır. Sanki onun ruhu kâinat çapında bir vüs'ate açılır. Mesela böyle bir mümin nasıl vücudundan bir kıl koparken rahatsız oluyorsa, bir gül dalından kopartılırken aynı derecede ızdırap duyar, sanki kâinatla bütünleşir.

*Bir gün Bediüzzaman'ın huzurunda Tahiri Mutlu'nun da olduğu derste 28. Sözden, cennet bahsinden şu parça okunmuş:

"İnsan olan bir insan diyebilir ki: 'Benim Hâlikım, bu dünyayı bana hane yapmış; güneş benim bin lambamdır; yıldızlar benim elektriklerimdir, yer yüzü çiçekli-miçekli halılarla serilmiş benim bir beşiğimdir' der, Allah'a şükreder."

Dersin tam bu kısmı okununca Üstad Bediüzzaman hemen müdahale ederek: "Tahiri, işte sen böyle diyebilirsin!" diye buyurmuş.

*Manevi ittisal; Bir cephesi şöyledir; Bu mazhariyete ermiş bir mümin hakikat-ı uhuvvet noktasında bütün ehl-i hakikatle, ehl-i marifetle ittisal peyda eder.

*Bir meseleyi fikren tahlil ayrı şeydir. O meseleyi vicdanen zevk etmek ayrı şeydir.

*Biz ortaokula giderken, Abdullah Ziya Kozanoğlu'nun romanlarını okurduk. Malkaçoğlu, Kızıltuğ vs. O çizgi romanları okurken öyle bir hale girerdik ki, adeta olayın kahramanıyla bütünleşirdik. O bir darbe yese, biz darbe almış gibi olurduk. Onun neşesi bizim neşemiz, onun elemi bizim elemimiz olurdu.

Aynen bunu gibi, uhuvvet noktasında ehl-i iman ile tam ittisale mazhar olmuş bir mümin de, Nuh (a.s) ile birlikte sefineye biner, dalgaları aşar, Cudi'ye ârâm eyler. Musa(a.s) ile birlikte Kızıldeniz'e dalar, sahil-i selamete ulaşır. Hz. Hamza ile birlikte Uhud'da can evinden vurulur, o ızdırabı sinesinde duyar. Bu sırra mazhar olan bir müslüman bütün ehl-i kemalatın kemalatıyla bütünleşir.

*Risale-i Nur meşrebinde "fena fil ihvan" var. Hakikat-ı uhuvvet noktasında tam fenafil ihvana mazhar bir nur talebesi tüm kardeşlerinin hizmetini, ubudiyetini, faziletini vs. ne kadar kemalatları varsa hepsini kendi ruh aynasında inikas sırrıyla hisseder, tesahup eder, sahip çıkar.

*Tam ittisale mazhar bir nur talebesinin dünyasında kardeşlerine karşı gurur, enaniyet, kibir, rekabet, kıskançlık gibi şeyler izale olup gider.

*Te'kiden ifade ediyorum; tam ittisale mazhar olmuş bir nur talebesinin dünyasında tarafgirlik olmaz, bölgecilik olmaz, şehircilik olmaz, bizim medrese- sizin medrese olmaz, bizim hizmet sizin hizmet olmaz. Risale-i Nur'un şahs-ı manevisinin havz-ı ekberine mukabil gelir.

*Risale-i Nur şahs-ı manevisini muazzam ve muhteşem bir ayna kabul et. Her nur talebesi de bu aynayı oluşturan bir nokta olsun. Ama keyfiyet yönüyle birisi küçük biri büyük nokta olabilir. Tam anlamıyla ittisale mazhar olan bir nur talebesi o aynaya gelen külli feyizden in'ikas sırrıyla aynen istifade eder.

Eğer uhuvvete ihanet eder ve şahs-ı maneviyi incitirse-ki, uhuvvet bir namus-u manevidir. Uhuvvet, Risale-i Nur 'un şahs-ı manevisinin bir nur-u manevisi, bir ruh-u manevisidir-Nasıl bir cam bazen bir sert cisimle tuz buz olur, aynen öyle de uhuvvete ihanet eden bir nur talebesi de şahs-ı manevinin azam mertebesinin aynasını öyle tuz buz eder. Şahs-ı maneviden gelen külli feyz ondan kesilir. O zaman da onun aldığı feyiz kendi istidadı ölçüsünde cüz'ileşir, kabiliyeti mikdarınca olur.

*İttisale mazhar olan bir nur talebesinde evvela o mazhariyeti ölçüsünde bir şevk zuhur eder, hizmet-i Kur'aniyeye karşı bir iştiyak zuhur eder. Dünyası bahar iklimi gibi olur. İttisal ile külliyet kesbeden bir nur talebesi inayet-i ilahiyeye mazhar olur.

*Hakikat-ı uhuvvet ile ittisale mazhar bir nur talebesi ne kendi iç dünyasında bir çatışma yaşar ne de gayrıyla bir problem.

*İttisale mazhariyetle kardeşlerini bir vücudun azaları kabul eden bir insan onlarla suret-i katiyede rekabet yaşamaz.

*İttisale mazhariyet büyük bir mazhariyettir ve günümüzde derdimiz de ittisal noksanlığı, eksikliğidir.

*Bu ittisal olmayınca ne oluyor?

"Bana şöyle dedi"

"İzzetime dokundu"

"Bu bana yapılır mıydı?" gibi nefsaniyetler ile kırgınlıklar, küskünlükler, ayrılıklar, gayrılıklar oluşur.