GÖNÜL-1 “Göz görmeyince gönül katlanırmış” derler. Ben bu sözün doğruluğuna inanmıyorum. Şayet bu söz doğruysa Ferhatlara Şirin’i uğrunda dağları erittiren sebep neydi? KENDİ İŞİNİ KENDİN YAP Şuna tücrübelerimle kesin kanaat getirdim ki, eğer işinin hızlı ve sağlam olmasını istiyorsan kendi işini kendin yapacaksın.. TİRYAK Asrımızın en büyük problemlerinden olan stres ve deprasyonun tiryakını keşfettim: Gecenin siyah zülüfleri arasında kılınan teheccüd.. yapılan evrad ü ezkar ve ardından da akıtılan iki damla gözyaşı... YİTİK DOST Yalnızlığın bağrında, soluklarımın eridiği demlerde nefesleneceğim, yorgun ümitlerime fer olacak yitik dostumu arıyorum... MENFAAT SİMSARI Dostunuzu telefonla aradığınızda size “Yav, ben de tam şimdi seni arayacaktım” veya “Ne mübarek adamsın, şimdi ben de seni düşünüyordum” türünden ifadeler kullanıyorsa ve bu, daha önceki zaman dilimlerinde de bir kaç defa tekerrür etmişse ortada iki durum mevzu bahisdir: Ya o dostunuz, gayri samimi birisidir (yani sizin dostluğunuza layık değildir) veya menfaat simsarıdır. BİR DOSTA Bugün yine saatlerce istikamet insanından, fedakarlıktan, vefadan dem tuttunuz ve bana “Bizim kitap” edebiyatı yaptınız. Ama maalesef daha sonra her zaman olduğu gibi ortaya koyduğunuz hal ve tavırlar, bu sözlerinizi adeta tekzip etti. Bu sözleri size hatırlattığımda yine bana bir sürü mazeret silsilesi sayıp üste çıkmaya çalışacaksınız biliyorum. Ama rica ederim lütfen söyler misiniz “mazeretsiz bir dünya” kurmak isteyen yine siz değil miydiniz? Korkarım ki, sizin gibi lafa geldi mi “Bizim kitap” edebiyatı yapan fakat sözleri ile fiiliyatı birbirini desteklemeyen kem talihliler, daha çok insanın kanına girecek ve daha çok masumun canını yakacaklar! GÖNÜL-2 Tevafuken bulunduğum bir mecliste bana gönülü sordular. Ben de onu; letâif peteği, his ve düşünce otağı ve turfanda meyvelerin devşirildiği bir irfan bahçesi şeklinde tarif ettim. şimdi düşünüyorum da herhalde bu bahçenin en güzel semereleri iman, aşk ve rûhânî zevkler olsa gerek. Aşktan kasım manevi aşk ama maddi aşkı da yabana atmıyorum. Bu aşk mevzuunu inşallah daha sonra geniş bir şekilde işlemeyi düşünüyorum. TEVECCÜH! Geçende -kaderin garip bir cilvesi- sadakat bahçesinin zümrüt çiçeğini gördüm. Hal ve tavırlarından anladığım kadarıyla, ideallerini yakalayabilmek için kanat çırpıp uçmak isteyen ama her defasında da haklı veya haksız vesilelerle ideal-realite semasında tayerân etmesine müsaade edilmeyen mecruh bir üveyk gibiydi. O mahzun, masum ve mükedder çehresinde bencileyin yitik dostunu arayan birisini görmek mümkündü. Biraz cesaretim olsaydı ona Gözyaşı Sultanı’nın bir dostuma rüyasında dediği gibi “Teveccüh!” demeyi çok isterdim. Zira gerçek dost O. Sen yeter ki kapısının tokmağını çal.. ama vuruşların içten, samimi ve de ısrarlı olsun. Gerçek Sevgiliye vuslatın tadını işte o zaman iliklerine kadar hissedeceksin. O’nu bulduktan sonra ne gam ne keder.. Zira Allah bes, gayri heves... O’nu bulanlara ruhum feda olsun... İŞTE BENİM VEFALI DOSTUM BÖYLE OLMALI! Hey gidi günlerimin en güzel, en semereli ve de en latif bir kesitini paylaştığım bir abinin evinde geçen gün misafir olarak kaldım. O tatlı birlikteliği yaşadığım günlerde akşamları giydiğim pijamayı yattığım çekyatın altına koyuyordum. Misafir olduğum akşam yatmak için çekyatı kaldırdığımda aradan aylar geçmesine rağmen o zamanki giydiğim pijamayı yine aynı yerde görünce çok şaşırdım ve orada ağzımdan şu ifadeler döküldü: İşte benim vefalı dostum böyle olmalı..