YALANCI BİR PEYGAMBER

Kadimden bu yana her şeyin sahtesi çıktığı gibi peygamberlerin ve evliyanın da sahteleri görülmüş ve görülmektedir. Hatta tarih boyunca bir çok "sahte ilahlar" bile çıkmış, nice insanların dünya ve ahiretlerini karartmışlardır.

Peygamber Efendimiz(aleyhissalatu vesselam) ile birlikte peygamberlik kapısı kapanmıştır. Ama sahte nebilerin kapısının safderun insanlar için kıyamet gününe kadar açık olduğu da yine sahih hadislerle bize haber verilmiştir.

Asr-ı Saadette çıkan Müseylime, Secah, Esvedül Ansi, Tuleyha bin Huveylid bu mütenebbilerin en tanınmışları olduğu gibi, daha sonraları zuhur eden Muhtar'üs Sakafi, İmam Gazali devrinde ortaya çıkan el Müsenna, 19. Asırda İran'da kıyam eden Bab Muhammed Ali ve güruhu, Hind alt kıtasında Müceddidlik iddiasından Nebiyy-i cüz'iliğe yürüyen Mirza Gulam Ahmed Kadıyani, 20. Asırda zencilerin peygamberi Elijah Muhammed, hemen bir çırpıda aklımıza gelenlerdir.

Bazen bu zatların elinde bazı harikulade haller de meydana gelir ki, İslam terminolojisinde buna "istidraç" denilir. Onları iyice baştan çıkarır ve cehennemin derin katmanlarına doğru sürükler.

 Geçenlerde İslam Tarihinde zuhur eden böyle bir deccali daha öğrenmiş oldum. El Haris ibn Said isimli bu şarlatan Emeviler zamanında yaşamış olup Dımaşk halkından imiş. Tarih kitapları onun hakkında şunları yazıyor;

"Çok ibadet eden bir kimse idi. Allah'a hamd konusunda benzeri duyulmamış sözler söylemişti. Daha sonra İblis kendisine musallat oldu, onu kandırdı ve Peygamber olduğu kuruntusuna kapıldı.

Cinni şeytanlar onun ayağındaki zincirleri söküp çıkarmışlardı. Silahın ona işlemesini engellerlerdi. Mermere eliyle vurduğu zaman, mermer tesbih etmeye başlardı. İnsanlara Kasyon dağında atlar üzerinde bir takım adamlar gösterir ve "bakın bunlar meleklerdir" derdi. Hâlbuki bu gösterdiği kimseler cinlerdi.

Pek çok kişi onun peşine takıldı. Durumu halife Abdülmelik'e ulaşınca, Halife derhal onun yakalanmasını emretti. Adamları dağıtılınca, kendisi Beyt-i Makdis'e sığındı. Müslümanlardan biri mızrağını ona saplamak için fırlattı. Ama cinler mızrağı engellediler.

Abdülmelik, mızrağı atana; "sen besmele çekmediğin için mızrak işlemedi" dedi. Bunun üzerine adam besmele çekerek tekrar bir mızrak savurdu ve yalancı peygamberin canını cehenneme ısmarladı.

Kaynaklar

1-İbnül Cevzi, Telbis'ül İblis s: 379

2- Zirikli, el-A'lam: 2: 154