Allah’ın Resûlü, Ashabıyla Hendek’te Yahudilerle savaşırlarken kadınlar ve çocuklar muharebe sahasının hayli gerilerinde siperdeler.. Kendilerini herhangi bir saldırıdan koruyacak silahlı bir muhafızları da yok. Benû Kureyza oymağı, siperlendikleri yere doğru yollanmakta… bundan endişedeler.. Yakınlarında peyda olan bir Yahudi büsbütün kendilerini şaşırttı..

 

Müslümanların kadın ve çocuklarının siperlendikleri yeri Kureyza’ya, bu Yahudi elbette ihbar edebilirdi..

 

Allah’ın Resûlü’nün halası Safiyye (ki Zübeyrin de anasıdır) Hassan bin Sâbit’e:

-Zuhur eden bu yahudiyi hemen öldür, durma, çabuk ol!

 

Ama Sâbitte hiçbir kımıldama yok.. Onun tereddüt ettiğini gören Safiyye, nasıl çadır direğini kapar, ileri atılır, bir vuruşta bu Yahudinin leşini cansız yere serer.

Yahudinin yerlerde serilişi, İslâm kadının bahadırlığının ilk olayının eseridir..

 

Tarihçi İbn-i Esir bunu İslâm kadınının yaptığı ilk bahadırlık olayı olarak kaydeder.

 

Irzlarına göz dikenleri, şereflerine saldırmaya yeltenenleri ezen, şereflerine saldırmaya yeltenenleri ezen, çiğneyen mücahideler ancak İslâm’da vardır.

 

Latif cins, İslâm’da cihada işte böyle girdi.

 

Başka bir misalini daha vermek istersek Talip bin Ümeyye’den söz açmamız gerekecek: O, İslâmiyeti kabul eder ve bunu anasına bildirmek için gider: “Sen, en yüceye lâyık olanın tarafını tuttun oğlum, benim de gönlüm isterdi ki, onu korumak uğruna bir erkeğin iktidar ve liyâkatine sahip olayım..”

 

Değerli Sahabîlerden Ümmü Umâre: Hicretten önce Kureyş kâfirleri karşısında Peygambere yardım edeceklerine ve İslâmiyetin ilkelerini durmadan yayacaklarına Medine’liler gizlice Resûlullah’ın eli üzerinde yemin ettiklerinde Ümmü Umâre ilk defa teşkil edilen bu organize grubun bağlılarındandı..

 

Resûlullah Hac için Mekke’ye gitmeye karar verince, Osman’ı daha önce Kureyş’ten müsaade sağlamak için elçi gönderdi. Fakat “İslâm’ın elçisi, Kureyşli kâfirler tarafından öldürüldü” söylentileri ashabı derhal Resûlullah’ın etrafına topladı..

 

Işıktan yoksun bu îmansız Kureyşli müşriklerle savaşmaya hazır olduklarını ölünceye kadar savaşacaklarına Peygamber’in eli üzerinde yemin ettiler. “Bey’at-ı Rıdvan” denilen bu sözleşmede Ümmü Umâre yine var..

 

Zira bu mücahidenin örnek cesaretini birçok cephelerde görürüz. Uhud’da, azılılar Resûlullah’ın mübarek şahsına insafsızca saldırırken, gayretli ve çalışkan taraftarları onu korumak uğruna hayatlarını fedâ ediyorlardı.. İşte Ümmü Umâre, bu fedakârlar arasında kocasının yanında yer alır.. Mümâileyhâ elinde kılıç, arkadan gelen saldırıya karşı durmadan elinden kolundan sayısız yara almasına rağmen de çarpışmaya devam eder.. Ayrıca, Ebû Bekir’in hilâfet yıllarına rastlayan, Müseylimetül kezzap, “Vahiy gelen peygamberim!” iddiasıyla türeyince, bu şeririn öldürülmesi kanlı “Yemâme seferi” ile kabil oldu ki, en ciddî şekilde onunla boğuşanlardan biri de yine Ümmü Umâre idi… Tâ ki, yaralanıncaya, vücudunda aldığı yaraların sayısı on ikiye varıncaya dek devam etti..

 

Seyyid Süleyman Nedvî, Müslüman Kadınların Kahramanlıkları, Fatih Matbaası, Çeviren Ramazan Yıldız, İstanbul-1967, s. 18-20.